ما به کتاب‌هایی نیاز داریم که اثرشان بر ما مثل اثر یک فاجعه باشد.*
ما به کتاب‌هایی نیاز داریم که میخکوبمان کند. زمین گیرشان بشویم. فیتیله پیچمان کنند و نتوانیم در مقابلشان قدعلم کنیم.
وقتی دستمان می‌گیریمشان و نگاهمان با خطوط و واژه‌هایشان درهم می‌آمیزد چنان درگیرمان کند که راه رهایی نداشته باشیم.
کتاب‌هایی که اندیشه و افکارمان را صیقل دهند. راه و مسیر تفکر را برایمان آسان کنند.
دنیایی تازه برویمان بگشایند که از آن لذت و بهره ببریم.
کتاب‌هایی که الگویی مناسب برای مسیرمان باشند.
کتاب‌هایی که دیدن و شنیدن از آن‌ها و گاهی دوباره سراغشان رفتن را دوست بداریم.
*نامه به اسکارپولاک، فرانتس_کافکا
#مرجان_خوشگویان
#روزانه_نویسی
