✨ سهمیهها؛ به نام عدالت و به کام بیمسئولیتی ✨💢 هر فعالیت
#اجتماعی، میدان مسابقهای است که در آن، بازیکنان با آوردهها و نقاط شروع مختلفی، واردش میشوند و بر نوع نتیجه دریافتی، به شدت موثر است. از این رو حکومتها در تلاش هستند که
#نابرابریهای اولیه را که حاصل اقدامات، سیاستها و ساختارهای
#تبعیضآمیز بوده است، در حد امکان کاهش دهند. این نوع
#تبعیض، تبعیض مثبت تلقی میشود. پس
#تبعیض_مثبت، نوعی تبعیضزدایی محسوب میشود. سهمیهها نیز نوعی تبعیض مثبت هستند که تلاش دارند برای جبران
#نابرابریها، نقایص یا کمبودهای گروه
های خاص را جبران کنند.
💠 اما بحث سهمیهها، خصوصا از
#چالشهای_عدالت در
#نظام_آموزشی تلقی میشود: مناطق، رزمندگان، ایثارگران، بهیاران، آموزگاران، کارمندان، المپیاد، فرزندان اعضای هیات علمی، بومی گزینی، بلایای طبیعی و ... از جمله این سهمیهها هستند. اکنون آنچه برای تحقق
#عدالت_آموزشی آمده بود، اکنون عامل
#بیعدالتی دیده میشود. از آذرماه۱۳۹۸، لایحه «#توزیع#عادلانه فرصتها و امکانات تحصیلی در
#آموزش_عالی»، با هدف بهینهسازی سهمیهها مطرح شده است و شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز به دنبال کاهش این سهمیه
های ۱۹گانه است.
📣 این در حالی است که
#تصویب_سهمیه، سادهترین و غیرمسئولانهترین حالت
#تبعیض مثبت برای
#کنکور است که صرفا میخواهد بار روانی
#مسئولان را کاهش دهد. در عین حال، برخی از سهمیهها در جریان کنکور، اساسا حتی تبعیض مثبت نیستند بلکه یک ویژهخواری صرف محسوب میشوند. به طور مثال، سهمیه
#فرزندان_اعضای_هیات_علمی در جابجایی
های دانشگاهی یا رشتهای، صرفا به جهت هیات علمی بودن، قطعا ویژه خواری است. زیرا
#مواهب_عمومی را درون سازمانی تعریف میکند. این امر در جایی مثل اختصاص وام
های قرضالحسنه به کارکنان و مدیران بانکها، امتیازات ویژه
#فرهنگیان برای ورود به
#مدارس و ... نیز شاهدیم که
#سازمانهای_عمومی، برخی از مواهب
عمومی را
#ویژهخواری سازمانی میکنند.
🔰 پیامدهای سهمیه را میتوان در چند محور دستهبندی کرد:
1️⃣ تصویرسازی منفی: بسیاری از
#داوطلبان با این ذهنیت مواجهند که علاوه بر کنکور باید از سد سهمیهها نیز عبور کنند تا بتوانند به رشته
های مورد علاقه خود دست پیدا کنند. پس نوعی احساس تبعیض نابجا ظاهر میشود.
2️⃣ طلب حداکثری کاذب: وقتی برخی از سهمیهها و تبعیض
های مثبت شکل بگیرد به تدریج گروه
های مختلف اجتماعی نیز متقاضی کسب سهمیه
های بیشتر میشوند و اینگونه استدلال میکنند که آنها نیز شرایط و امکانات مناسبی برای
#تحصیل نداشته یا ویژگی خاصی دارند که باید بر سایر داوطلبان
#تمایز و
#برتری داده شوند. بنابراین
#جنگ، برای تعریف سهمیه شروع میشود.
3️⃣ پیچیدهسازی مخرب: حفظ و ازدیاد این سهمیهها در طول سال
های متمادی را باید زاییده نوعی سادهانگاری
#مسئولان و
#سیاستگذاران #آموزشی دانست. سادهانگاری که تلاش دارد حجم انبوه
#نابرابری را با وصله سهمیه و بدون توجه به اصلاح علل و زمینه
های اصلی مداوا کند و خود این تسکین مقطعی تبدیل به مخدری برای تغافل نسبت به ریشه
های اصلی تولید
#رقابت_نابرابر- یا بالاتر از آن- جزماندیشی درباره این سبک و قالب رقابت برای پذیرش در دانشگاه
های کشور شده است.
4️⃣ تأثیر مستقیم در کیفیت آموزشی دانشگاهها: تأکید بیشازحد بر پذیرش در
#دانشگاه بهجای توانمندسازی
#داوطلبان در حوزه ارتقای
#نظری و
#آموزشی، منجر به افت کیفیت برخی از رشته
های تحصیلی در دانشگاهها شده است.
☘ هدف این نوشتار، آن نیست که سهمیهها حذف شوند تا یک رقابت کاملا
#نابرابر شکل گیرد اما از سوی دیگر هم، موافق پرتاب سهمیه به عنوان تنها شیوه
#مداخله برای ایجاد
#عدالت_آموزشی نیست. وقتی میتوان
#نظام_سنجش و پذیرش متفاوتی داشت که زمین بازیاش تغییر میکند، دیگر به این همه سهمیه بازی نیاز نیست.
با نظام پیشنهادی سنجش و پذیرش دانشجو در شماره هفتم #نشریه_تاملات_رشد، آشنا شوید.🔺️ 🔺️ 🔺️ 🔺️👤 «محمد صادق تراب زاده جهرمی»
#قطب_نما#عدالت_آموزشی#کنکور#سنجش_و_پذیرش_دانشجو#سهمیه#تبعیض_مثبت#عدالت_اجتماعی#گرای_عدالت🆔 @gerayeedalat