وگفت: رضا بر دو قسم بود ؛ رضا بدو ، و رضا از او. وگفت: ایمان ، تصدیقِ دل است. وگفت: اِرادت ، رنجِ دائم است و ترکِ راحت. و گفت : وصلت ؛ آن است که به محبوب ، اتّصال پدید آید از جمله ی چیزها ، و غیبت افتد از جمله ی چیزها. و گفت : اِنبساط ،برخاستنِ احتشام است در وقتِ سوال. و گفت : ریاضت ، شکستنِ نفس است به خدمت و منع کردنِ نفس است از فترت در خدمت. و گفت : قناعت ، طلب ناکردن است آن را که در دستِ تو نیست ، و بی نیاز شدن از آنچه در دستِ تو است. و گفت : اندوه ، تن را باز دارد از طَرَب. و گفت: رَجا ، شاد شدن بُوَد به وجودِ وصالِ او. شیخ فریدالدین عطارنیشابوری تذکرة الاولیاء