گاه‌نویسه‌ها | جواد رسولی

🔸فرم ثبت‌نام برای حضور رایگان 👇

https://formafzar.com/form/روانکاوی


📚بررسی کتاب پنج اقلیم حضور #داریوش_شایگان

از دریچۀ روانکاوی

اول شهریور ۱۴۰۳

#مرگ #زندگی #روانکاوی #ادبیات_فارسی

#جواد_رسولی #مسعود_مقدس_زاده
@Ghahnevise
مشهد، پردیس دانشگاه فردوسی، جهاد دانشگاهی.

✅ پیام زمین در نوروز
@Gahnevise
🍀من می‌رویم، از همان خاکِ سترون‌گونِ زمستان‌زده. ایمان بیاور که «خلاف میل زمستان، بهار آمدنی‌ست».
🍀نمی‌گویم «چشم بر تلخیِ ایام ببند؛» اما بگذار تا همان چشمانِ داغدیده، سبزینه‌های مرا ببینند و سهمم را با لب‌خنده‌های بهاری ادا کنند.
🍀اگر سنگی بر من بنهی تا نفس نکشم، من همچنان از روزنه‌ها و گوش و کنار آن می‌رویم و می‌رویانم؛ چرا؟ زیرا من خودِ "طبیعت" و خودِ"زندگی" هستم و سنگِ تو خلافِ زندگی و شورِ رُستن است؛ و ... طبیعت و زندگی نوای شورانگیزِ خود را خواهند نواخت.

[بهره‌ای از رامشگری #محمدعطا_رسولی]

۱۳ فروردین ۱۴۰۲

🌸 درصورت تمایل برای بهرۀ کامل از این موسیقی به این نشانی بروید
https://www.instagram.com/reel/CqGzTLCoxYx/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

#سنتور #سیاوش_کامکار #پلنگ_چال #نوروز #بهار #طبیعت #زندگی

برسد به دست آقای پرویز پرستویی، خیرین و دلسوزان مراکز نگهداری افراد معلول و سالمند

جناب آقای #پرستویی
از این که با نیت خیر و مهربانی، باعث «نجات» یکی از اهالی سرشناس کهریزک (آقای #رضا_رویگری) شدید، از شما تشکر می‌کنم اما می‌خواهم توجه شما را به نکته‌ای حیاتی جلب کنم.
گزارش ناراحت‌کننده آقای رویگری از #زندگی_در_کهریزک واقعیتی است که نه فقط در این مرکز، که در همه #موسسات_نگهداری افراد #معلول و #سالمند وجود دارد. مدل نگهداری موسسه‌ای، شیوه‌ای سنتی و براساس مراقبت دائمی، قطع ارتباط با دنیای بیرون و داشتن قَیم است؛ به طوری که ساکنان، دیگر هیچ اختیاری بر زندگی و تصمیم‌های خود ندارند و با آنها مانند انسان‌هایی بی‌ارزش و بدون صلاحیت برخورد می‌شود. به دلیلِ همین فضای بسته و از دست رفتن حقوق اولیه انسانی در مراکز نگهداری، کابوس بسیاری از افراد دارای معلولیت، سالمندان و خانواده‌های آنها این است که روزی خودشان یا عزیزشان مجبور به زندگی در این مراکز شوند؛ مکان‌هایی که به مراتب وحشتناک‌تر از کهریزک‌اند و هر روز خبری از #شکنجه، #آزار و تجاوز از آن جاها به بیرون درز می‌کند.
روش نگهداری موسسه‌ای سال‌هاست که در کشورهای مختلف منسوخ شده است. کنوانسیون جهانی حقوق افراد دارای معلولیت ۲۰۰۶ که ایران نیز به آن پیوسته، بارها خواستار «موسسه‌زدایی» یا بستن این مراکز مراقبتی شده و از دولت ایران خواسته است که به جای این نوع مراقبت‌های غیرانسانی، روش «ارائه خدمات حمایتی مبتنی بر جامعه» را پیاده کند؛ که بر اساس آن، فرد در مکان‌های کوچکتری زندگی می‌کند؛ اجازه دارد در جامعه حضور و مشارکت داشته باشد؛ از مراکز تفریحی و خدماتی (مانند مراکز فنی و حرفه‌ای، تحصیلی، کاری و غیره) استفاده می‌کند؛ می‌تواند کار کند و برای خودش و زندگی‌اش تصمیم بگیرد؛ و با او مانند یک زندانی یا مجرم رفتار نمی‌شود.
در سایه کنوانسیون جهانی، موسسه‌های زیادی در کشورهای اروپایی بسته شده‌اند. حتی در یونان که در سال‌های اخیر، با بحران‌های اقتصادی فراوانی روبرو بوده، مراکز نگهداری یکی پس از دیگری در حال بسته شدن هستند و جای آنها را مراکز کوچک حمایتی گرفته‌اند.
من به عنوان کنشگری که بیشتر عمر خود را در حوزه حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت فعالیت کرده‌ام، از شما که پیشتاز کمک به اهالی کهریزک بوده و هستید، خواهشمندم که از نفوذ خود برای ایجاد تغییری بزرگ در سیستم ضدانسانی مراقبتی و حرکت به سمت روش حمایتی استفاده کنید. نجات یک نفر کار ارزشمندی است اما تلاش برای تغییر سیستمی غلط، روح و جسم هزاران نفر را نجات خواهد داد.
بااحترام
نگین حسینی
@neginpaper

‍ ✅در جستجوی معنا برای زندگی؛ همچون سیزیف‌!
@Gahnevise
🔸داشتم کتاب "مبانی اسطوره‌شناسی" جناب عباس مخبر را می‌خواندم و هوسم افتاد در جام جهان نمای اینترنت بگردم و با ایشان بیشتر آشنا شوم؛ رسیدم به مصاحبه‌ای با آنجناب؛ که این قسمتش توجهم را جلب کرد ... دیدم تقریباً یا عیناً به زندگی بسیاری از ما می‌ماند!👇

▫️خبرنگار به ایشان می‌گوید: در بین اسطوره‌ها کدام‌یک برای شما هیجان‌انگیزتر است و شما را بیشتر مجذوب خود کرده است؟" و ایشان جواب می‌دهید: "اسطوره سیزیف" و در پاسخ به "چرا؟"ی خبرنگار می‌گوید:

🔸"سیزیف قهرمانی است که محکوم می‌شود کاری بیهوده را سراسر عمر انجام دهد. او دو انتخاب بیشتر ندارد: یا این کار بیهوده را انجام دهد یا به فرمان خدایان گردن بگذارد و سیزیف انتخاب می‌کند کاری بیهوده را انجام دهد؛ اما سعی می‌کند عاشق این کار بیهوده باشد. می‌گوید این سنگ مال من است، برش می‌دارم، می‌برمش آن بالا، ولش می‌کنم بیاید پایین، باز هم می‌برمش بالا. سنگ من است. سنگم را دوست دارم. این برای من جالب است؛ چون سیزیف آدمی است که از بیهودگی، معنا در می‌آورد. کار سیزیف کاری است که همه ما می‌کنیم. زندگی روزمره ما همان‌قدر کسالت‌بار است که کار سیزیف می‌تواند کسالت‌بار باشد. ما با یک انتخاب مواجهیم یا این را به چیزی تبدیل کنیم که دوستش داریم یا همه‌اش در برزخ زندگی کنیم. من فکر می‌کنم سیزیف به ما می‌گوید چطور بهتر است."
خبرنگار می‌گوید: بدین‌ترتیب ما آفریننده معنا هستیم، معنای چیزهایی که ممکن است خیلی هم بی‌معنی به نظر برسد. عباس مخبر پاسخ می‌دهد: " بله، یعنی ما می‌توانیم از بی‌معنایی هم خوشمان بیاید. کار بسیار سختی است. خیلی‌ها می‌توانند با امید راحت زندگی کنند؛ اما آن‌ها که می‌توانند با ناامیدی زندگی کنند، جنسشان فرق می‌کند؛ یا باید خیلی زن باشند یا خیلی مرد. سیزیف این کار را می‌کند. او پدیده شگفتی است. به نظر من او نماد انسان و زندگی بشر است. #جواد_رسولی

#سیزیف #عباس_مخبر #اساطیر #مبانی_اسطوره_شناسی #نشر_مرکز #زندگی #در_جستجوی_معنا

http://www.pirsook.ir/p/60/-%D8%A7%D8%B3%D8%B7%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%B3%D8%B1%D9%86%D8%AE%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-/

✅ قرار زندگی از بی قراری ست،
چون بوسه ای و زمزمه ای و کبوتری.


▫️م. سرشک [شفیعی کدکنی]
▫️#زندگی #بیقراری #کدکنی