ای عشق تو کشته عارف و عامی را سودای تو گم کرده نکو نامی را ذوق لب میگون تو آورده برون از صومعه بایزید بسطامی را این رباعی به بایزید بسطامی ( متوفی ۲۶۱ ه ق ) منسوب است ( مجمع الفصحا ) چاپ دکتر مظاهر مصفا ج ۱ ص ۱۳۳ ، ریاض العارفین چاپ مهر علی گرگانی ص ۳۳ ) اما همین رباعی در ديوان خاقانی تصحیح علی عبدالرسولی ( ص ۸۹۳ ) به این شکل نقل شده است : عشق تو بکشت عالم و عامی را زلف تو برانداخت نکو نامی را چشم سیه مست تو بیرون آورد از صومعه بایزید بسطامی را و در هیچ یک از نسخ خطی دیوان خاقانی وجود ندارد . ضمنا با اینکه هدایت در مجمع الفصحا دو رباعی دیگر نیز به بایزید بسطامی نسبت داده نظر قطعی توان  که رباعی مورد بحث باید از دیگری باشد.  در لغت نامه ی دهخدا بیت دوم با " شوق لب " آغاز می شود . شرح حال و اقوال بایزید بسطامی در تذکره الاولیاء عطار به تفصیل ذکر شده ( تذکره الاولیا از روی چاپ نیکلسون با مقدمه محمد قزوینی ص ۱۱۵- ۱۴۵) ، تصحیح دکتر محمد استعلامی ص ۱۶۰- ۲۱۰) و باید توجه داشت که نخستین شعر فارسی را به سال ۲۵۳ ه ق دانسته اند ، و ابتکار رباعی را صاحب المعجم به رودکی( متوفی ۳۲۹ ه ق ) نسبت داده ، از طرف دیگر باید دانست که بایزید بسطامی مطلقاً شعر فارسی نگفته است .. دکتر سید ضیاء الدین سجادی @forsatesabz