. ≡ چطور در هجوم اندوه، اثر هنری و ادبی خلق کنیم؟≡ ■ بخش دوم ــــــــــــــــــــــ همه ما کم و بیش روزهای تلخ و اندوهبار را تجربه کرده‌ایم. روزهایی که کش می‌آیند و ثانیه ها و دقیقه هایی که انگار تمام شدنی نیستند. در این لحظات شما چه کاری می‌کنید؟ چه راهی برای احساس سریعتر گذشتن زمان و توجه کمتر به فشار روی قلب‌مان وجود دارد؟ در زندگی من، مثل زندگی های زیادی، لحظاتی چنین، زیاد بوده و هست. مثل همین روزها و لحظه‌ها. اما در میانسالی، به تجربه و زخم، روش و مسیر خودم را پیدا کرده.ام. این یادداشت‌ها را که با هشتگ #عبور_رندانه_از_اندوه منتشر خواهم کرد، «خواست»ی است معطوف به «انجام وظیفه» برای انتقال تجربه و دانستنی‌ها. امیدوارم برای شما مفید باشد. لطفا با من در بخش نظرات همفکری کنید و اگر مفید است، این پست را برای دوستانتان ارسال کنید. تصدق شما؛ علی اصغر کلانتر ۷ آبان ۱۴۰۳ جایی نزدیک ساری پانوشت: این پست را تقدیم می‌کنم به حمید تبایی عزیز، که همیشه خوب و چند گام جلوتر است. #عبور_رندانه_از_اندوه #آموزش_های_فستیوارت #هنر_به_زبان_ساده #هنردرمانی