در کوچه که راه می‌روی گاه یک تکه دود صمیمانه روی شانه‌ات می‌نشیند و این تنها ملایمت این  شهر است وگرنه آن جرثقیل که از پنجره اتاق پیداست، نمی‌تواند صمیمانه روی شانه‌ی کسی بنشیند. اصلاً برازنده جرثقیل نیست اگر این کار را بکند به اصالت خانوادگی خود لطمه زده است. -نامه از سهراب سپهری به احمدرضا احمدی @fereshtehbookcity