چرا مهمه که این‌ تفکیک رو داشته باشیم؟ زمانی که ما بیان می‌کنیم «احساس چاقی می‌کنم.» «احساس تنبلی می‌کنم.» «احساس می‌کنم یه بازنده‌م.» "این‌ها احساس نیستند." فکرهایی هستن که نشون میدن باید عمیق‌تر به درون‌مون توجه کنیم. وقتی که احساس اصلی رو پیدا کنیم، می‌تونیم بهتر مدیریتش کنیم، می‌تونیم به راهکارها و رویکردهای مختلف فکر کنیم. اما زمانی که بسنده می‌کنی به گفتن اینکه من احساس چاقی می‌کنم، از این وضعیت متنفرم درنتیجه فقط تنفر به خودت را بیشتر تجربه می‌کنی، اما به ریشه‌اش نمی‌رسی که این احساس، این ناراحتی از کجا میاد؟ ناراحتی فیزیکی و جسمی که رو که سریع براش اقدام میکنیم، پس ناراحتی احساسی، یا ناراحتی ذهنی چی؟ و من چه کاری می‌تونم براش انجام بدم؟ این ناراحتی اینجا به معنی غم نیست بلکه معنی راحت نبودن یا اذیت بودن رو میده و زمانی که ما جنس این ناراحتی رو پیدا کنیم، به ما کمک می‌کنه درک بهتری ازش داشته باشیم. پس تفکیک این ناراحتی احساسی و ذهنی با وجود درهم تنیدگی که دارند میتونه به ما کمک کنه. ناراحتی ذهنی چیزی هست که داریم بهش فکر می‌کنیم. ممکنه صرفاً یک باور اشتباه یا داده‌ای باشه که شاید از دیگران دریافت کرده‌ایم، فکری که برای خودمون نیست و از یک استاندارد ساختگی یا مقایسه به دست اومده. بنابراین: 💡آگاه شدن بهش و یاد گرفتن ابزارهایی مثل نظاره گرِ این افکار بودن می‌تونه بهمون کمک کنه. 🧘‍♀️اما در مورد احساسات، لازمه که اول هرکدومشون رو در بدن‌مون پیدا کنیم تا ببینم چطور حسشون میکنیم و درمرحله بعد ببینیم نیاز پشت این احساسِ شرم،خشم یا بی حوصلگی و... را چی میدونیم که با ابزار متناسب هم بهشون رسیدگی کنیم. درنتیجه برای مدیریت بهتر می توانیم احساس را از فکر جدا کنیم و در ادامه برای هر کدام ابزارهای متفاوتی درنظر بگیریم. #روانشناسی 💭 🥇 @feminineVIP ⬆️ ⬅️اینجا پر از اطلاعات مهم برای پیشرفت توعه دختر قوی.🌸