View in Telegram
《در کتاب افسانه سیزیف آلبر کامو》
برای درک بهتر و بیشتر حس پوچی و بیهودگی زندگی، کامو بازیگران را مثال میزنه!!
میگه که زندگی با حس پوچی مثل بازیگران در صحنه اس، که بخاطر وجود شغلشون مجبورند نقش های متعددی بازی کنند بدون اینکه تعهد زندگی کردنی نسبت بهش داشته باشند!
اونا نقش هارو عوض میکنند، باهاشون زندگی میکنند ولی فقط نقش ، یک نقش همین!!
که با پایین اومدن یک پرده همه اون احساسات ها، دردها، نقش بازی کردن به پایان میرسه!
پوچی زندگی هم مثل همینه، تو زندگی میکنی، حس میکنی، مبارزه میکنی، آرزوهاتو تلاش میکنی برسی..
اما مرگ به همه چیز پایان میده!
کامو به این اشاره داره که انسان هرچقدر هم در زندگی تلاش کنه مثل اون بازیگر و بازی قوی از خودش به نمایش بذاره در نهایت (مرگ) پایین اومدن پرده به همه چیز پایان میده!
بازیگری که تمام تلاشش و در لحظه انجام میده ، بیننده ها براش دست میزنند اما در اخر و پایان پرده همه چیز به پایان میرسه و تمام میشه حتی برای بیننده ها( استعاره از اطرافیانمون)
تشبیه خیلی جالبی بود، تاحالا از این بُعد مثال به پوچ گرایی نگاه نکرده بودم!
و واقعا پوچی و درک کرده باشی کاملا میبینی درسته، تشبیه به بازیگران و صحنه بازی و تلاششون و در آخر پایین اومدن پرده همه استعاره از حس پوچی، تلاش زندگی، مرگ، بیهودگی زندگی انسان است!
#افسانه_سیزیف
Love Center - Dating, Friends & Matches, NY, LA, Dubai, Global
Find friends or serious relationships easily