╭───┈┈┈┈ 𓄼ꞌꞋ❁ #قرآن 𓄹ꞌꞋ❁ سوره حمد 𓄼ꞌꞋ❁ ‌آیه ۱ ┈┈┈─────╯ ۱- «بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» در آغاز سوره، رمز آن است كه مطالب سوره، از مبدأ حقّ و مظهر رحمت نازل شده است. ‏۲- «بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» در آغاز كتاب آسمانی، يعنی هدايت تنها با استعانت از او محقّق می‌شود. [شايد معنای اينكه می‌گويند: تمام قرآن در سوره حمد، و تمام سوره حمد در بسم‌اللَّه، و تمام بسم‌اللَّه در حرف( باء) خلاصه می‌شود، اين باشد كه آفرينش هستی و هدايت آن، همه با استمداد از اوست. چنانكه رسالت پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله نيز با نام او آغاز گرديد.« اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ» ] ‏۳- «بِسْمِ اللَّـهِ» كلامی كه سخن خداوند با مردم و سخن مردم با خدا، با آن شروع می‌شود. ‏۴- رحمت الهی همچون ذات او ابدی و هميشگی است. «اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» ‏۵- بيان رحمت الهی در قالب‌های گوناگون، نشانه‌ی اصرار بر رحمت است. (هم قالب «رحمن»، هم قالب «رحيم») «الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» ‏۶- شايد آوردن كلمه رحمان و رحيم در آغاز كتاب، نشانه اين باشد كه قرآن جلوه‌ای از رحمت الهی است، همان گونه كه اصل آفرينش و بعثت جلوه‌ لطف ورحمت اوست. «الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»