✍ دارم به این می‌اندیشم که این جنگ، امکان یک آشکارگی و تجلّی است. جنگ آنگاه که از زاویه موجود به آن می‌نگریم، تلخ و سیاه و گلوگیر است و آن‌گاه که از زاویه وجود آنرا می‌بینیم، به ظهور رسیدن و آشکارگی حقیقت است و حقیقت زیباست. جنگ، افشا می‌کند و از نسبتهای حقیقی پرده برمی‌دارد؛ آنچنان که گویی برادری گم‌شده را پس از سالها پیدا می‌کنیم یا به ناگاه خوابی خاطره‌ ‌انگیز را که پس از بیداری فراموش کرده‌ایم، به‌خاطر می‌آوریم. نسبت‌ها و خاطره‌های اصیل و حقیقی اغلب در لحظه‌های مرده‌ی روزمره پنهان می‌شوند. ما به استقبال جنگ نمی‌رویم و به آن اقبال نداریم، اما هنگامی که ناخواسته در معرکه‌ می‌افتیم، آنچه را که گم کرده‌ایم، می‌یابیم. (اگر بترسی همه‌چیز از دست می‌رَود. و از آن پس باید زمین‌گیر شَوی. ذلّت را بپذیری و از همه آرمان‌هایِ الهی و عدالت‌خواهانه‌ات چشم بپوشی؛ صدایِ مظلومان را بشنوی و دَم بر نیاوری و حتی قطره اشکت را هم پنهان کنی!) «سیدمرتضی آوینی» «لِكلِّ قَومٍ سامِریَّ و سامِریُّ هذهِ‌ الأمّةِ يَقول لاقِتالَ» هر قومی یک سامری دارد و شعارِ سامریِ این امّت «نه به جنگ» است. مولا علی(ع) تفسیر نور الثقلین، ج۳، ص۳۹۲ #کانال_فردا