🔴 ۱۸ تیر، خاطره‌ای خونین از حماسه ای که همچنان زنده است ۲۵ سال از ۱۸ تیر ۱۳۷۸ می‌گذرد اما هم‌چنان وقتی روزشمار به این تاریخ می‌رسد ناگهان می‌ایستند. بسیاری از میان دانشجویان آن روزها امروز مو سفید کرده‌اند وبه گذشته خود نگاه می‌کنند و نظامی که حتی با گذر سالها باز هم ترس خودرااز این روز نمی‌تواند پنهان کند. از روزهای خونین ۷۸،تصاویر زیادی به‌جای مانده است.روزهایی که ساحت دانشگاه و دانشجویان پس از قریب به دو دهه از انقلاب (انهدام) فرهنگی باز هم به خون کشیده شد. در کنار صدها تن از بازداشت‌شدگان و مجروحان و کشته‌شدگان کسی چون «اکرم نقابی»، ۲۴ سال است که در جستجوی یافتن یک نشانی از قبر و یا تحویل وسایل شخصی فرزند خود،«سعید زینالی» است.به‌راستی سعید زینالی کجاست ؟ ۱۰ سال بعد در سال ۸۸، در کنار زندان و بازداشت‌گاه‌های امنیتی، شکنجه‌گاهی چون «کهریزک» و «خانه‌های امن اطلاعات» نیز معنای دیگری پیدا کرد.محسن روح‌الامینی، امیر جوادی‌فر، محمد کامرانی،رامین قهرمانی و احمد نجاتی کارگر همگی در پی شکنجه‌های اعمال شده در «قفس‌های کهریزک» کشته شدند. در این میان دو پزشک شریف کهریزک به‌دلیل ایستادگی علیه تکذیب انواع شکنجه، شکستگی جمجمه، کشیدن ناخن، خرد شدن ستون فقرات و تجاوز به بازداشت‌شدگان حاضر در کهریزک، پس از ماه‌ها تهدید به قتل، کشته شدند. «دکتر رامین پوراندرجانی» در ۱۹ آبان ۸۸ با مسمویت دارویی و «دکتر علیرضا سودبخش» در ۳۰ شهریور ۸۹ با ضرب گلوله‌ی افرادناشناس، مقابل مطلب خود کشته شد. «عالیه مطلب‌زاده»، عکاس و فعال حقوق زنان، مجموعه عکسی از فردای ۱۸ تیر ۷۸ و تخریب تمام‌قد کوی دانشگاه به‌ثبت رسانده است. دیوار نوشته‌های دانشجویان و خون به‌جای مانده بر دیوار اتاق‌ها، گویی تاریخ بصری مقاومتی است که به موازات سرکوب‌ها و کشتارها، در موقعیتی بی‌زمان، تکثیر می‌شود. ایران ما روزهای خونین بیشماری پس از ۱۸ تیر ۷۸ را در تقویم تاریخ خود دارد، روزهای سیاه در سال های ۸۸، ۹۶، ۹۸، سقوط هواپیمای اوکراینی و انقلاب ۱۴۰۱… و ما "نه فراموش می کنیم و نه می بخشیم". ما بی تفاوت نیستیم چون ایران سرزمین مااست ! 💚🕊❤️ همبستگی تنها راه پیروزی است! ما هر روز همبسته‌تر خواهیم شد! درخت انقلاب را به ثمر خواهيم نشاند✌🏻 All for one, one for all Call for Revolution in Iran Additional Resources: 🌐 Farakhan Platforms 🔈Farakhan Threads Platform