➕ نگاهی به سریال «حیثیت گمشده» ساخته سجاد پهلوانزاده
✅ گرههای جذاب
⬅️ همانطور که از قسمت اول مشخص بود، سجاد پهلوانزاده با «حیثیت گمشده» قصد داشت اثری جذاب را به مخاطب ارائه کند، مسیری که هنر نویسندگی احمد سلگی را همراه داشت. آنها این فرمول را خوب بلد بودند که «سریالی که بتواند اولین ضربه را برای جذب مخاطب محکم بزند، توانایی موفقیت بالایی دارد» و البته این شرط را هم میدانستند که لازمه ادامه روند موفق یک سریال این است که به مسیر خوب ابتدایی ادامه دهد.
⬅️ علاوه بر شروع جذابی که «حیثیت گمشده» رقم زده بود، در تمام قسمتها گرههایی ایجاد میشد که شاید کمتر مخاطبی پیشبینی ایجاد این گرهها را کرده بود و برای حل این گرهها میتوانست به راحتی سناریو بنویسد. به عبارتی سریال در تمام قسمتها به سمت و سوی غیرقابل پیشبینی بودن حرکت کرد و این روند را تا پایان نگه داشت. اوج هنر کارگردان را جایی میتوان مشاهده کرد که مخاطب، در میانههای قسمت پایانی، پرونده سریال را در ذهن خود بسته شده میبیند اما آخرین ضربه در آخرین دقایق سریال به مخاطب وارد شده و اتفاقی رقم میخورد که پیشبینی آن سخت بود.
⬅️ در بین بازیگران، درخشان بودن مهدی حسینینیا در سریال غیرقابل کتمان است، او نشان داد در مسیر پیشرفت قرار دارد و در آینده میتوان بیشتر از او شنید. در سمت مقابل بهاره افشاری، هر چند به عنوان بازیگر نقش اول زن حضور کوتاه مدتی در سریال داشت اما در همان حضور کوتاه هم تاثیر خود را روی روند کار گذاشت و در تک تک سکانسهایی که در آن قرار داشت، درخشان و اثرگذار بود، او ثابت کرد در کوتاهترین زمان حضور هم میتواند تاثیرگذار بود.
⬅️ در کنار بازیگران نقش اول، نمیتوان از مکملها به راحتی عبور کرد. مهدی زمینپرداز و بهزاد خلج مکملهای تمام عیار برای مهدی حسینینیا بودند و او را به خوبی در ایفای نقش کمک کردند و مکملی سطح بالا بودند. علاوه بر آنها، الناز حبیبی در سریالی که تا قسمت آخر به نظر میرسید نقشآفرینی متوسطی داشته باشد، در قسمت پایانی با یک سکانس چهره جدید و جذابی از هنر بازیگری خود ارائه کرد.
⬅️ در مجموع «حیثیت گمشده» را در بین سریالهای ایرانی میتوان اثری قابل قبول و با نمره بالایی دانست که این توانایی را دارد که تا پایان با گرههای خود مخاطب را حفظ کند؛ اثری که نیاز سینمای ایران و صنعت سریالسازی است.
@f_fakhrabadi