... ضمير ناآگاه ... درنقطه‌ای واقع است ميان علت و معلول يعنی در جائی كه چيزی می‌لنگد. آنچه مهم است اين نيست كه ضمير ناآگاه علت نورُز باشد، در اين مورد فرويد مسئولیّت را از سر خود وا می‌كند. يك روز ممكن است علت آن را كشف كنند و سيستم هُرمونی را موجب اصلی آن بدانند. برایِ فرويد اين امری مهم نيست. زيرا ضمير ناآگاه درز و شكافی را بما نشان می‌دهد كه بموجب آن نورُز با امری واقع ارتباط پيدا مي‌كند، امری واقع كه ممكن است فی‌نفسه مقوله‌ای معين و مشخص نباشد. 📝 ژک لکان، چهار مفهوم اساسی در روانکاوی، ترجمۀ کرامت‌ موللی #بازگشت_به_فروید #راستارش_روانکاوی #علیه_روان‌شناسی‌گرایی 🌀https://t.center/ensan_zendegi