‍ 🔰 «نمایشگاه کار شریف یا Stanford job fair؟» بخش 1⃣ از 2⃣ ✍ امیررضا جباری، ۱۴۰۰ مهندسی دریا ▫️ نمایشگاه کار مطلوب شریف چگونه است؟ ◾️ حدودا هفته‌ی پیش بود که شنیدم قرار است در دانشگاه، نمایشگاه کار برگزار شود. در افکار خود نمایشگاه کار مطلوب دانشگاه شریف را ترسیم کردم. این نمایشگاه باید مسیرهای آینده‌ی دانشجوی شریف را به او بنمایاند. مهم‌ترین بخش نمایشگاه باید مربوط به فناوری‌های نوین و پیشران کشتی پیشرفت کشور باشد؛ مثلا هوش مصنوعی یا فناوری کوانتوم. به این فکر می‌کنم که اگر امروز از قطار پیشرفت جهانی در هوش مصنوعی جا بمانیم، قدرت‌های جهان سازمانی ترتیب خواهند داد که دیگر کشورها را از دسترسی به این فناوری منع کند و ما جا خواهیم ماند، همان‌طور که در فناوری هسته‌ای این اتفاق افتاد و ما جا ماندیم. شاید امروز کسب‌وکار جا افتاده‌ای در این زمینه نداشته باشیم اما این به این معنا نیست که نباید به فکر ایجاد آن باشیم یا دانشجویان را به جهت‌گیری به آن سمت سوق ندهیم. ▪️ این نمایشگاه باید به همه‌ی دانشجویان دانشگاه مسیر معرفی کند. دانشجویان همه‌ی رشته‌های دانشگاه باید تصویری از آینده‌ی روشن خود را در آینه‌ی نمایشگاه کار شریف، ترسیم شده ببینند. اگر رشته‌ای در دانشگاه وجود دارد که به هیچ دردی نمیخورد و هیچ آینده‌ی روشنی برایش مصور نیست، اصلا چرا این رشته را در دانشگاه داریم؟ دانشگاه باید جوابگوی نیازهای کشورمان باشد و اگر کشور به رشته‌ی خاصی نیازی ندارد طبعا آن رشته نباید در دانشگاه تدریس شود؛ لذا در نمایشگاه کار شریفِ مطلوبِ ذهنی من برای تمام دانشجویان دانشگاه با هر رشته‌ای مسیرهای روشنی نگاشته شده. ▫️تجربه‌ی نگین و امید از نمایشگاه کار شریف ▪️ از افکار خود بیرون می‌آیم؛ مطلوب را فراموش کرده و به واقع می‌پردازم. دو شخصیت ذهنی می‌سازم که واقع را از زبان آن‌ها روایت کنم. خواهر و برادری دوقلو به نام‌های نگین و امید. نام خانوادگی آن‌ها نیز ایرانی است. امید ایرانی دانشجوی سال چهارم کارشناسی مهندسی مکانیک در دانشگاه شریف است. او سال آخر تحصیل خود را می‌گذراند و به دنبال پیداکردن مسیرهای شغلی احتمالی آینده‌ی خود می‌گردد. کمی که در نمایشگاه می‌چرخد، درمیابد که او در این سالن شلوغ جایی ندارد و او متعلق به اینجا نیست؛ شغل‌های ارائه‌شده در نمایشگاه عمدتا مربوط به رشته‌ی کامپیوتر و کمی هم رشته‌های صنایع و برق است. امید، مأیوس و پریشان، نمایشگاه را ترک کرده و از رشته‌ی خود بیزار می‌شود. نهایتا بعد از کمی فکر تصمیم به مهاجرت می‌گیرد چون احساس می‌کند در این کشور جایگاهی ندارد. ▪️نگین ایرانی، دارنده‌ی مدال طلای المپیاد ریاضی و دانشجوی سال چهارم کارشناسی مهندسی کامپیوتر در دانشگاه شریف است... ادامه دارد... 🇮🇷🇱🇧 @Enqelabsq | نشریهٔ میدان انقلاب