.
خدایا!
تو بنگر که چگونه فرزندان ابراهیم،اسماعیل وار به قربانگاه ابتلا می شتابند و پیروزمندانه جان می سپارند!
.
خدایا!
یارانمان!
یارانمان!
یارانمان...
مهاجران رفته اند و ما بی
#انصار شده ایم!
.
خدایا!
به ابرها بگو بگریند،به کوه ها بگو بشکافند،به دریاها بگو بخروشند،به توفان ها بگو بشتابند،به رودها بگو بنالند،به چشمه ها بگو بجوشند،به آسمان ها بگو ببارند و به کائنات بگو اشک بریزند!
به درخت ها بگو که برگ هایشان را فرو ریزند و به خزان غربت سرزمینمان رنگ ببازند!
.
به فرشتگان بگو که خلیفه ات را در زمین ببینند تا آیه «انی أعلم ما لا تعلمون»،نزولی دوباره بیابند!
به محمد(ص) بگو که پیروانش حماسه آفریدند!
به علی علیه السلام بگو که
#شیعیانش قیامت برپا کردند!
به حسین علیه السلام بگو که خونش همچنان در رگ ها می جوشد و از آن خونی که در دشت کربلا ریخت،سروها رویید،ظالمان سروها را بریدند،اما باز هم سروها سر به فلک کشیدند...
.
به آدم ابوالبشر بگو که از هابیل تاکنون،همواره
#شهیدمان کرده اند!
.
خدایا!
چه رنج بزرگی است!
تو می دانی که ما چه دردی می کشیم؛ما از
#مرگ نمی هراسیم،اما می ترسیم که بعد از ما،
#ایمان را سر ببرند و اگر دل از سوختن برگیریم،روشنایی نابود شود و جای خود را دوباره به شب بسپارد، پس چه باید کرد؟
.
از یک سو باید بمانیم تا
#شهید آینده شویم و از سوی دیگر،
باید شهید شویم تا
#آینده بماند!
هم باید امروز شهید شویم تا فردا بماند!
و هم باید امروز بمانیم تا فردا شهید نشود!
.
عجب دردی!
کاش راهی بود تا امروز شهید شویم و فردا باز زنده گردیم تا دوباره شهید شویم.
.
آری،یاران همه به سوی مرگ رفته اند در حالی که نگران «فردا» بودند!
.
خدایا...
نکند وارثان خون این شهیدان در راهشان گام نزنند؟
نکند
#شیطان های کوچک با «خون» اینان «خان» شوند؟
نکند «جانمایه» ها برای «بی مایه ها» ی دون «سرمایه» مقام شود...
نکند زمین «خونرنگ» به تسخیر هواداران «
#نیرنگ» در آید...
نکند شهادت آنها،پایگاه های «دنائت» آنها بشود؟
نکند میوه درخت «فداکاری» اینان را«صاحب ریا کاری» بچیند؟
نکند جنگ یارانمان به چنگ «فرنگی مسلکان» افتد؟
نکند «خونین کفنان» در
#غربت بمیرند تا«خویش باوران
#غرب» کام گیرند؟
.
خدایا!
ماندن چه قدر دشوار است و در غربت زمین،بی یار و یاور حضور داشتن،همانند غیبت است!
انگار که کمرمان شکسته و زنجیر درد،دست هامان را بسته و غم در سینه مان نشسته است...
.
ما از نبودن یارانمان
#رنج نمی بریم؛بلکه از
#بودن خویش در رنجیم!
ما می دانیم که آنها زنده اند و ما
#مرده_ایم!
.
.
#شهید_رجب_بیگی