#میم_مثل_مادر❤️من هم دختری بودم بسان تمام دختران
عاشق و سربه هوا و بی حوصله و لجوج
زمانه چرخید و دلباخته ے چشمان مردی شدم و آنوقت بود که فهمیدم زندگی
همه اش خوردنوخوابیدنخانهیپدرینیست
پاییز آن روز بارانی و سرد که دستان
کوچکش را به دستان جوانم سپردند
صدای مادرم بلند شد که با ذوق میگفت
چقدر عوض شده ای مریم چقدر تغییر کرده ای…
این همان دختر خودراے لوسباباست!!!
که اینقدر خانوم شده (:
از روز اول داشتم تلاش میکردم گریهای که نمیدانستم دلیلش چیست را آرام کنم و بچهای که چیزی جز بیدار بودن نمیخواست را وادار کنم به خوابی عمیق فرو رود..
روزی که به دنیا آمد،هیچ چیز از بچهداری نمیدانستم..
حتی نمیتوانستم نوزادم را درست و اصولی در آغوش بگیرم..
یک دفعه زندگی سخت شد..
آنقدر سخت که درد عمیقش را در شانههایم حس میکردم..
درد از بارِ حقیقیِ مسئولیت بود..
دیگر اجازه مریض شدن نداشتم..
روزهایی درد چنگ میزد به جانم اما خوردن مسکن ممنوع بود..
باید از جا بلند میشدم،باید سراغ نوزاد کوچکم میرفتم..
باید خودم را از یاد می بردم و او را در آغوش میگرفتم و کمکش میکردم جان بگیرد..
بچه کم کم بزرگ شد و یاد گرفت گردنش را بالا بگیرد،غلت بزند،چهار دست و پا حرکت کند،بنشیند، بایستد،راه برود..
من ترس واقعی را بعد از مادر شدن با ذره ذره وجودم حس کردم..
بچه تب کرد و ترسیدم..
بچه از تخت پایین افتاد و ترسیدم..
بچه بالا آورد و ترسیدم..
بچه جیغ کشید،بچه مریض شد،بچه زمین خورد، بچه زخمی شد و من ترسیدم و ترسیدم و ترسیدم..
مادر بودن وقتی ترسناکتر می شود که تو حس میکنی هر روز با بزرگتر شدن فرزندت،بیش از قبل عاشقش میشوی..
عشقی که هیچ شباهتی،تکرار میکنم هیچ شباهتی، به باقی دوست داشتنها ندارد..
نشستهای یک گوشه و قلب تپندهات را با رگ و ریشههای آویزان میبینی که خارج از سینهات در حال حرکت است..
و این نه شوخی است و نه ذرهای اغراق..
بچه با خودش عشقی جنون آمیز میآورد..
عشقی که حاضری به خاطر او از همه چیز جهان بگذری و همه جهان و متعلقاتش را زیر پا بگذاری..
و اگر این ترسناک و زیبا نیست پس چیست؟
@Refighe_Shahidam313