حسین(ع)
#کربلا را به نمایش گذاشتند تا روح
#انسان به لجنزارها عادت نکند و پستیها را توجیه ننماید!
و بذر حیوانیت نپاشد، و هست و نیست را مساوی نگیرد و چون
#سگ ولگرد در زندگی پرسه نزند!
و گرفتار آرزوهای مالیخولیایی روزهای
#تکراری بیهوده نگردد، روزهایی که هیچ واقعیتی ندارد، مگر عدمِ معدومها، که پایههایش روی نبودیها است...
سر فروبردن در چالهی درون خود، رؤیاهایی بدون هیچ واقعیت و دردمندی و مسئولیت، دلخوشکنکهای کودکانه، ایجاد خوشبختیهای
احمقانه و
#شهوت و نفرتها...
با توطئهی
#سکوت در مقابل ارزشهای الهی، حیوانیت را تبلیغکردن، یأس و شک و
#پوچی و بیاحساسی را دامنزدن، همه و همه قصهی انسانی است که گرفتار
#ظلمات دوران خود شده...
وقتی ذائقه ما از
#روح حسین(ع) دور شد، باید منتظر هرگونه بیتفاوتی و خوشبختیهای
#احمقانه بود و این
#مرگ یک ملت است...
و کربلا دستورالعمل نجات از مرگ...