✅محسن میردامادی: برای ما تصمیم گرفتند طور دیگری زندگی کنیم/ مبنای تصمیمات باید منافع ملی کشور باشد به طوری که حاصلش در قتصاد کشور و زندگی مردم نمودار باشد/ رئیس‌جمهور پیروز آمریکا ‌ در انتظار ‌ انتخابات ایران/ در برجام، ایران از برداشتن قدم‌های بیشتر خودداری کرد 📌محسن میردامادی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس ششم در گفت و گو با شرق در خصوص انتخابات امریکا و سیاست خارجی ایران می گوید: 📌به طور کلی می‌توان این را یک قاعده تلقی کرد که در سیاست خارجی کشورها تغییرات سریع و ناگهانی، کم اتفاق می‌‌افتد بخصوص در کشورهایی که از توسعه‌یافتگی بیشتر برخوردار هستند اینطور نیستند که با رفتن یک دولت و آمدن دولتی دیگر تغییرات ناگهانی پیش بیاید البته استثنا هم هست و ترامپ استثنا بود که وقتی آمد سیاست‌های دولت‌های قبلی در خیلی از موارد را زیرورو کرد و به همین دلیل در بسیاری از حوزه‌ها با کشورها و مجامع بین‌المللی درافتاد و وارد تنش یا تخاصم شد. دلیل این مسئله هم این بود که ترامپ برآمده از فرایند های متعارف سیاسی آن کشور نبود. ولی به طور کلی سیاست خارجی را با تعبیر تداوم و تغییر توصیف می‌کنند که اگر هم بخواهند تغییری دهند بیشتر تدریجی و در ادامه سیاست‌های قبلی است. به همین دلیل به نظرم در صورتی که بایدن در انتخابات پیروز شود نباید انتظار تغییر ناگهانی داشته باشیم و تصور نکنیم سیاست آمریکا با آمدن بایدن به دوران قبل از ترامپ برمی گردد و به شرایط دوران اوباما خواهد رسید. 📌 به نظرم بایدن در صورت پیروزی در قبال ایران به تدریج رفتارهای تعدیل‌کننده و کاهش فشار را انجام می‌دهد و عجله‌ای در این زمینه ندارد و در هر گام تامل می‌کند ببیند پاسخ ایران چیست و چه مابه‌ازایی به دست می‌آورد. با توجه به اینکه انتخابات ریاست جمهوری ایران هم چند ماه بعد از آمدن بایدن است -چون ریاست جمهوری بایدن از اول بهمن شروع می شود که حدود سه چهار ماه با انتخابات ما فاصله دارد- این احتمال زیاد است که آنها تا حدی منتظر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در ایران بمانند و گام‌های اصلی را در آن زمان بردارند اما تا انتخابات آینده ما این احتمال هست که دست به عصا و تدریجی حرکت کنند. 📌اینکه آیا برجام می‌توانست شروعی برای حل اختلافات بین آمریکا و اروپا با ایران شود یا نه، به نظرم می‌توانست به بهبود روابط کمک کند ولی به شرطها و شروطها. در حقیقت برجام و سازوکاری که در برجام، ایران و قدرت‌های جهانی پذیرفتند که از طریق دیپلماتیک و با مذاکره مشکل را حل کنند از نظر قدرت‌های خارجی گام اول برای نرمال‌سازی روابط آن کشورها با ایران بود و تلقی این بود که این گام به عنوان نمونه و مدلی که می‌تواند منافع و خواست‌های طرف‌های مختلف که خواسته‌های متفاوتی دارند را به نقطه مشترک برساند مدلی برای موضوعات دیگر شود، ولی ایران نپذیرفت که گام‌های بعدی را ادامه دهد. 📌در برجام، ایران این را پذیرفت و امتیازاتی داد و امتیازاتی هم گرفت. آمریکایی‌ها هم در راس کشورهای مذاکره‌کننده همین وضع را داشتند. یعنی برخلاف قبل پذیرفتند که ایران غنی‌سازی داشته باشد و تکنولوژی هسته‌ای را داشته باشد و از برنامه‌هایش جلوگیری نشود و در مقابل ایران هم سازوکارهایی را بپذیرد که آنها بتوانند نظارت مستمرو همه‌ جانبه روی برنامه هسته ای ایران داشته باشند و مطمئن باشند که ایران از حوزه صلح‌آمیز استفاده از برنامه هسته‌ای خارج نشده و به سمت کاربرد نظامی نمی‌رود که ایران پذیرفت. دو طرف این بده‌بستان را داشتند و به تفاهم رسیدند ولی این انتظار در طرف‌های مقابل ایران بود که بعد از آن این مسیر به عنوان یک مدل ادامه داشته باشد و مثلا در مورد سوریه یک چنین مرجع بین‌المللی تشکیل شده و در آنجا درباره مسائل سوریه به تفاهم برسند. 📌اینکه بعد از برجام اولویت با حل و فصل کدام مسائل بود، به نظرم آنچه برای ما اهمیت داشت و می توانستیم آن را به نحوی حل و فصل کنیم، مسائل منطقه‌ای بود. چون ما در دوران ترامپ از یک طرف با پدیده ترامپ و سیاست‌های نا متعارف ترامپ رودررو و درگیر بودیم از طرف دیگر با فشارهای منطقه‌ای و تاثیری که بازیگران منطقه‌ای روی سیاست آمریکا و تشدید سیاست‌های ضد ایرانی آمریکا ایفا می‌کردند و این دو همدیگر را تقویت می‌کردند. 📌طبعا در این مسئله که بعد از 40 سال از انقلاب هنوز نتوانسته ایم روابط نرمال و متعارف با دنیا برقرار کنیم قدرت‌های خارجی تاثیرگذار بوده‌اند تردیدی نیست اما به نظرم کشور ما هم نقش بسیار مهمی در عدم عادی‌سازی روابط داشته. یک دلیل که تا حدی می‌توانیم بگوییم برآمده از ذات انقلاب است که ما در روابط خارجی مسائل را تا حد زیادی سیاه و سفید و صفر و صدی می‌دانیم و اینطور نگاه می‌کنیم. ✅برای خواندن متن کامل این گفت وگو روی "INSTANT" بزنید: yun.ir/ttlvde #امتداد @emtedadnet