یاداشت علمی: مدیریت گرمایش زمین Global warming management با آغاز دوره انتروپوسن از سال ۱۹۴۵، فراز و نشیب های اقلیمی پس از پایان عصر یخچالی در ابتدای دوره هلوسن به تحولی بزرگ مقارن شد که نتایج آن در هزاره سوم میلادی نگرانی های گسترده ای را در سطح جهان ایجاد کرد. رها سازی کربن به جو زمین با توسعه فن آوری و اثر گلخانه ای گاز دی اکسید کربن و سایر گازها موجب افزایش دمای زمین با سرعت فزاینده گردید و به لحاظ روند افزایش گرمایی اینطور پیش بینی می شود که زمین به سوی گرم‌ترین ایام در دوران سوم مشابه با دوره ائوسن پیش می رود. تبعات زیست محیطی این فرایند انتروپوژنیک بر همگان آشکار است و خطوط قرمز محیط سبز زمین به طور پیوسته در حال گسستن است. اما برای مهار این بحران کنونی و مخاطرات پیش رو نیاز به برنامه ای است که با اجرای آن بتوان روند گرمایش زمین را تحت کنترل گرفت و به آهستگی از افزایش دما کاست. در این برنامه زیست محیطی(Action Plan) انجام مواردی به شرح زیر از اهمیت وافری برخوردار است. ۱. استفاده از الکتریسته برای تولید نیروی خودروها ۲. استفاده از انرژی های تجدید پذیر پاک برای تولید برق مورد نیاز شهرها ۳. سامان دهی مواد غذایی و کاهش مصرف گوشت ۴. محافظت از طبیعت و محیط های مختلف آن ۵. تبدیل صنایع به عوامل تولید پاک و بدون آلودگی ۶. کاهش کربن جو از طریق پوشش گیاهی انجام صحیح و دقیق هر یک از مراحل مزبور نیازمند سیاست های مدبرانه و سرمایه گذاری های هدفمند همراه با روش های نوآورانه می باشد. برای مثال: مناسب ترین کار اجرایی برای کشورهای خاورمیانه که در حال توسعه می باشند استفاده از ظرفیت انرژی های خورشیدی است. کشور ایران که بیشتر مساحت آن را مناطق بیابانی خشک تشکیل می دهد دارای پتانسیل روزهای آفتابی بالا در طول سال می باشد. بنابراین سرمایه گذاری برای تولید انرژی پاک خورشیدی نه تنها سبب تامین انرژی مورد نیاز کشور خواهد شد بلکه زمینه مناسب آن برای صادرات برق پاک به سایر کشورهای همسایه فراهم خواهد گشت و گام موثری برای کاهش رها سازی گازهای خطرناک به جو زمین برداشته می شود.‌ و یا استفاده از انرژی های گرمایی در مناطق آتشفشانی در شمال و جنوب کشور و همچنین انرژی موجود در امواج مناطق ساحلی راه هایی موثر برای بهره وری از منابع انرژی تجدید پذیر می باشد. آنچه به عنوان نتیجه گیری در این یاداشت علمی می توان اذعان کرد تلاش مستمر در شناسایی منابع انرژی های پاک موجود و استفاده از آن برای کاهش میزان کربن در جو زمین می باشد و کشورهای تولید کننده سوخت های فسیلی در شرایط ژئوپلتیکی حاضر زمین باید در عرصه ایجاد ظرفیت تولید انرژی های پاک پیشتاز باشند تا با کاهش میزان خرید و مصرف سوخت های فسیلی در جهان ، اوضاع اقتصادی آنها دچار چالش نشود.