✨﷽✨ ✅«لَئِن شَکَرتُم لأزیدَنَّکم» گاهی از اتاقم بیرون می آیم! میبینم خانه ساکت و همه خواب اند! میروم سمت سماور و چای میریزم! برمیگردم و خانه را نگاه میکنم! پرده و پنجره و زوایای خانه را! گاهی می آیم و بچه ها که خواب هستند را از روی محبّت میبینم! حالتی شیرین از حسّ سپاس مندی وجودم را میگیرد. گویا وجودم میخواهد بگوید: «الحمدُ للّه»! گاهی رو به قبله میشوم و سجده شکر میکنم: «شکراً شکراً شکراً یا حنّانُ یا منّانُ ...» اینبار که باز این حالت دست داد به دلم افتاد آدمی عجیب مستعدّ آن است که یا نعمت را نبیند و کفران کند و یا ببیند و پیوند عاطفی تعلّقی با آن پیدا کند! هر دو بد است! میدانی چرا گفته شد شکر نعمت را به جای آورید؟! میدانی چرا گفته شد خدا را در این حالات سپاس بگویید؟! برای آن بود که هم به وادی ظلمانی کفران نیافتید و هم اسیر اینها نشوید! تا خدا را در آنها ببینید و او را ببینید و او را! میدانی اگر اینگونه شاکر نباشی آخرش چه میشود؟! تک تک اینها سرانجام دیر یا زود از تو گرفته خواهد شد! روزی از همین خانه و خاطراتش که به آن تعلق خاطر پیدا کرده ای تو را خواهند برد! طوری نباش که آن لحظه های جدایی حتمی لحظه های قطع شدن نعمتها شود. نعمتها برایت نقمت شود. بگویی ای کاش اصلا نبودند! اگر آنها را از خدا ببینی در آن حالات با همین حالت سپاسمندی راحت به خدا میسپاری و به سوی خدا پر میکشی! و آنجاست که عمق تاثیر شکر در ازدیاد نعمتها را خواهی دید! نعمتهای با وفایی که نه تنها مانعت نشدند بلکه حالا به بدرقه ات هم آمده و با خاطرات خوششان به تو در سیرت سرعت میبخشند! 🕌 @emamreza8_ir