قدرت قدرتمندان هرگز (یا تقریبا هرگز) نشئت گرفته از امتیازات بالاتر، یا ارزشهای روحی والاتر، یا فهم بیشتر از حقیقت یا حکمت نبوده است، اگر چه قدرتمندان همیشه کوشیدهاند چنین ادعایی را مطرح کنند. قدرت قدرتمندان همیشه صرفا ناشی از نیروی غالبشان بوده است، نیرویی که معمولا مبتنی بر شمار نفوس تحت تسلطشان، قدرت سلاحهایشان، و تواناییشان برای سازماندهی بوده است.
ترس همواره یکی از متحدان وفادار قدرت بوده است.
در رژیمهای توتالیتر، فعالیت فکری ناممکن است. حتی افراد، فارغ از آنچه در درون دارند، ناگزیرند خودشان را با الگوی رسمی وفق دهند، قید و بندهایی هست که نمیگذارند شخصیت در افراد پرورده شود؛ و فضایی که در آن جان و ذهن انسان حرکت میکند دائما تنگتر و تنگتر میشود.
📓روح پراگ
✍️ایوان کلیما
https://t.center/ecopolitist