@ebteda_ir🔺آرزوهایی که به آرزو تبدیل شده!
«انشاالله که زیاد خرابکاری نکند...»! این و چیزهایی مانند این، عصارۀ واکنشهاییست که نسبت به نصبِ مدیرانِ جدیدِ محلی صورت میگیرد.
این آرزو(مطالبه)ها جایگزین همۀ آرزوهای بلندی شده است که روزگاری در جهت بسط
#قسط و
#عدل و
#خدمتِ مدام (قلههای جامعۀ انقلابی) داشتیم. حالا دیگر وقتی مثلاً استانداری به استانی میآید یا شهرداری به شهری، منتهای آمال جماعت (اعم از نخبگان و عامه) این است که «انشاالله کمتر خرابکاری کند»! در چنین وضعیتی، مقایسهها همواره بین «بد» و «بدتر» است و نه «خوب» و «خوبتر». این یعنی قاعده شدنِ نزولِ دائمی. با این اوصاف، راهِ قله فراموش خواهد شد!
جالب است که مدیرانِ برآمده از چنین فرهنگی هم دقیقاً متکی بر قاعدۀ مذکور، در دفاع از عملکرد خود، مدام حجم خرابکاریِ قبلیها را متذکر میشوند؛ که یعنی «خودتان حساب کنید و ببینید که کداممان بیشتر خرابکاری کردهایم... من بدم یا آنها بدتر بودند»!
.