@ebteda_ir🔺کرونای دموکرات و
طبقاتی شدن
احساس رنجبسیاری از کسانی که معمولاً در مخاطرات پیش آمده، همۀ زوایا و مناظر و ابعاد را وامینهند و فرصت را برای نیشتر زدن به حاکمیت و دامن زدن به
احساس تیرهبختی و فلاکت ملی مغتنم میشمارند، در مسئلۀ
#کرونا از درِ محاسبۀ منطقی درآمدهاند و میگویند: «امروز وقت ناله و تضعیف روحیه و اعتماد عمومی به نهادهای حکمرانی و مدنی و سایر شهروندان نیست. با ارتقای فوری همکاری موثر میان همۀ شهروندان و نهادهای مسئول، کرونا را شکست میدهیم.»
قصد سرزنش نداریم؛ همین هم غنیمت است. اما به سیاقِ خود همین نخبگان، تلاش میکنیم از واکنشهای این روزهای گروههای مختلف، درسهای اجتماعی بگیریم.
🔸واکنشهایی از جنس این فراخوانهای امیدآفرین، حکایت از
#طبقاتی_بودن_احساس_رنج دارد. برخی
رنجها، که به صورتی تبعیضآمیز! فقط بخشی از جامعه را دربرمیگیرد، از سوی
#طبقات_آسوده و دور از میدانهای
رنج، جدی گرفته نمیشود. طبقات آسوده، معمولاً
رنج دیگران را فرصتی برای پیش بردنِ ایدههای خود (خودنمایی سیاسی یا تظاهر به دانایی و آزادگی) تلقی میکنند.
اما به محض اینکه با رنجی فراگیر و مخاطرهای عمومی و به تعبیری
#ویروس_دموکرات روبرو میشوند که هیچکس از گزندش در امان نیست و پیامدهای آن
رنج، دامن خودشان را هم میگیرد، بلافاصله دست به کار می شوند و دیگران را نهیب میزنند که «الان جای گله و شکایت نیست. بیایید
#باهم به جنگِ
رنج برویم!»
🔸مثلاً همین روزها که کشور درگیر اپیدمی کروناست، مردمان گوشهای از کشور، گرفتار سیل هستند و جمعیتی در گوشهای دیگر، زلزلهزدهاند. اما چون این مخاطرات، تنها بخشی از جمعیت را درگیر کرده، نخبگانِ انتقادی، ضریبی به آن نمی دهند. و قطعاً اگر کرونا مشغولشان نمیکرد، الان داشتند با تحلیل ضعفهای سیستمیِ کمک رسانی به زلزلهزدهها، ایدههای خود را پیش میبردند!
▪️نکته: چنین واکنشی در قبال مسائلی که خودمان درک و تجربه میکنیم، تا حدی طبیعیست؛ به قول معروف «به دریا رفته میداند مصیبتهای طوفان را»؛ مسئله اینجاست که نخبگان اجتماعی، نباید گرفتار تبعیض شوند. «همۀ مسائل، مسائل همه است!»
.