#سیمین_دانشور۱۳۰۰ تا ۱۳۹۰ / شیراز
نویسنده
سیمین در شیراز به دنيا آمد و همان جا بزرگ شد. در جوانی به تهران رفت تا در دانشگاه تهران ادبیات بخواند. در سال ۱۳۲۰ ایران توسط بعضی کشورهای درگیر جنگ جهانی اشغال شد و در چند شهر از جمله شیراز قحطی و گرانی به وجود آمد. فقر مردم و وضعیت نابسامان کشور
سیمین را خیلی آزرده می‌کرد. او در این زمان دانشجو بود و در رادیو تهران و روزنامه‌ی ایران کار می‌کرد و داستان‌های کوتاه هم می‌نوشت. آن زمان در ایران داستان‌نویس مطرح زنی نبود، اما
سیمین با تشویق استادش و نویسنده‌های دیگری مثل صادق هدایت داستان‌های کوتاهش را در کتابی به نام «آتش خاموش» چاپ کرد.
وقتی که داستان‌های
سیمین چاپ شدند، نام او در ميان نویسندگان مهم آن زمان که همه مرد بودند درخشيد. همان سال‌ها با جلال آل احمد که او هم نویسنده بود آشنا شد و ازدواج کرد. سال‌هایی که جلال درآمدی نداشت
سیمین با این‌که عاشق نوشتن بود، بیشتر وقتش را به ترجمه‌ی کتاب می‌گذراند تا مخارج خانه را بپردازد. دو سال بعد از ازدواج با جلال،
سیمین بورسیه‌ای برنده شد و برای درس خواندن به دانشگاه استنفورد امریکا رفت.
سیمین بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به ایران بازگشت. در آن دوره شرايط سياسی کشور بسيار نااميدکننده بود. اما
سیمین که زنی آرام بود، وارد دعواهای سیاسی متداولِ آن زمان که شوهرش جلال هم خیلی در آن‌ها شرکت می‌کرد، نمی‌شد. کمی بعد سيمين در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد. نوشتن داستان و رمان را هم ادامه داد.
در سال ۱۳۴۸
سیمین رمان سووشون را چاپ کرد. این رمان اولین رمان فارسی است که نویسنده‌ی آن یک زن است. سووشون از مهم‌ترین رمان‌های فارسی به شمار می‌آيد و به ۱۷ زبان دنیا ترجمه شده است. داستان اين رمان روایت سال‌های اشغال ایران در جنگ جهانی است که
سیمین خود در دوره‌ی دانشجویی شاهد آن بود، از زبان زنی به اسم زری.
سیمین بعد از انتشار این کتاب به یکی از مطرح‌ترین نویسنده‌های ایران تبدیل شد و در هر کدام از رمان‌هایش، درد و رنج مردم و به خصوص زنان را در دوره‌ای از دوران‌های پرفراز و نشیب تاریخ معاصر ایران حکایت کرد.
سیمین دانشور در سال ۱۳۹۰ درگذشت و خانه‌ی او و جلال به موزه تبدیل شد.
نویسنده:
#شهرزاد_حدادان /
#سحر_سلیمانی_متینداستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha
