📝 چرا از فردایِ انقلاب، «آزادی» مهم‌ترین ایده و هدف است؟/ #دکتر_حمیدرضا_سعادت_نیاکی 💥انقلابیون در تمامی انقلاب‌های دنیا تا لحظۀ اسقاطِ رژیم مستقر، «آزادی» را شعار خود قرار داده‌ و می‌دهند. این نظر نه‌تنها در موردِ انقلاب کبیر فرانسه صادق است که در آن، «آزادی» (Liberté) شعار محبوب انقلابیون به شمار می‌آمد و شعارهای «برابری» (Égalité) و «برادری» (Fraternité) رتبه‌های بعدی را از حیث محبوبیت دارا بودند؛ بلکه حتی در انقلاب سوسیالیستی بلشویکی اکتبر 1917 روسیه نیز پوستر «بهای آزادی» (Заем свободы) بیش از همه توده‌های مردم را برمی‌انگیخت. دلیل این پدیده روشن است؛ انقلابیون بیش از هر چیز بر آزادی از بند رژیم مستقر متمرکزند؛ همان که آیزایا برلین آن را «آزادی از» (freedom from) می‌نامد. اما چه می‌شود که برخی انقلاب‌ها پس از به ثمر رسیدن، استبداد، دیکتاتوری، خودکامگی یا تمامیت‌‌خواهی را با شکل و شمایلی جدید بازتولید می‌کنند؟ ✅ اگر فریاد آزادی فقط تا لحظۀ «آزادی از» رژیم سر داده شود و پس از استقرار حکومت جدید، انقلابیون در عمل به دنبال تحقق هر چیزی غیر از آزادی (ایدئولوژی، مذهب، صدور انقلاب و...) بروند و آرمان‌های بشری همچون عدالت، برابری، استقلال، پیشرفت و غیره را، نه زیر سایۀ آزادی، بلکه با کنارنهادنِ آزادی در اصطلاحی که برلین «آزادی برای» (freedom for) می‌نامد، پی بجویند، سرنوشتی جز بازتولید استبداد و دیکتاتوری در انتظارشان نخواهد بود. تنها راه عدم ابتلا به چنین سرنوشتی به‌کارگیری تمام سرمایه‌ها برای تحقق «آزادی برای آزادی» (freedom for freedom) است. 📖 نخستین گام برای واقعیت‌یابیِ این هدف، مشارکت همۀ انقلابیون در تدوین #پیش‌نویس_قانون_اساسی‌ است؛ پیش‌نویسی که در ماده‌ماده و بندبندِ آن آزادی برای آزادی در تمام ابعاد، وجوه و سطوح حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جاری باشد. https://t.center/DoingPhilosophy