▫️ در پکن که بودم، روزی دخترکی چینی نکته‌ای به من آموخت که فراموش نکرده‌ام: عادت چیز بدی نیست. تا آن روز، به تأثیر از ادبیات عارفانه‌ی فارسی، عادت‌ستیزی را شعار خود کرده بودم. سخن آن دخترک دانشجو مرا به تأمل و تجدید نظر در این باب واداشت و دانستم که عادت‌ها هم می‌توانند نجات‌بخش باشند. امروز، وقتی این بخش از کتاب سرزمین ین‌های تابان را ترجمه می‌کردم، آفرین گفتم به نویسنده‌اش جرج میکش، و فهمیدم که تقلید هم گاهی خوب و بلکه واجب است. وقتی خواندمش، به یاد مصراع معروف مولوی در ذمّ تقلید افتادم و با اندکی تغییر آن را زمزمه کردم: ای دوصد رحمت بر این تقلید باد! " تقلید روزگاری حسن تعبیری بود برای دزدیدن رذیلانه‌ی حقوق و اندیشه‌های مردم، اما -- بعدها -- در موارد دیگری تعبیری تحقیر‌آمیز شد برای یادگیری. تقلید، فی‌نفسه، هیچ عیبی ندارد و به گمان من وقت آن رسیده است که به تقلید از ژاپنی‌ها بپردازیم. چیزهایی هم هستند که ما می‌توانیم از آنها بياموزيم و به نفع خود به کار بندیم. لابد می‌پرسید چه چیزهایی؟ خوب، نوآوری‌ها و پیشرفت‌های فنّی زیادی دارند، اما منظور من این‌ها نیست. ما باید از ادب آنها تقلید کنیم؛ از احترام آنها به حریم خصوصی؛ از حرمتی که برای پیری قائل‌اند؛ از وفاداری آنها به خانواده، شرکت‌ها، و همه‌ی گروه‌هایی که به آنها تعلّق دارند؛ از دل‌دادگی آنها به کارشان؛ از حس زیبایی‌پرستی آنها و پرورش آن در امور جزئی روزمرّه؛ و نیز از مهربانی‌شان". (میکش، ۱۹۷۰، ص ۴۰ و ۴۱) ▫️#سرزمین_ین‌های_تابان ▫️#جرج_میکش ▫️#ترجمه_محمد_دهقانی ▫️#ژاپن ▫️#تقلید ▫️#مولوی ▫️#یادداشت ▫️ @dmdehghani