عزیز من حالا یک هفته از زمانی که نفس نمیکشی میگذرد. به صدایت گوش میدهم و خاطرات را مرور میکنم. حالت دستهایت را وقتی خط‌ها را میکشیدی. خنده‌هایت را و امیدواری‌ات را به بهبود شرایط. خنده‌هایت تمام شد و خط ها به انتظارت ماندند برای کامل شدن و شرایط هیچ خوب نشد.