. هربار که می گویی: " لبخند به زیباییِ عکس های تو زیباییِ دیگری اضافه می کند " پرت می شوم به اولین عکس زیبا و فراموش کردنِ بعضی چیزها انگار که خیس نشدن سنگ های کف رودخانه باشد یا پاییزهای بدون بارانِ شمال روبرویم ایستاده بودی با چشم هایی که لبخند مرا می خواست و من به اولین عکاسی نگاه می کردم که نمی توانستم شوق لب هایم را از او پنهان کنم و لبخندهایی که نگاه های تو را از آنِ من ساخته بود تو روبرویم ایستاده ای و پرت شده ام به اولین عکس زیبا انگار که اولین بار به قله رسیده باشم خاطره ی اولین فتح را چگونه می توانم از یاد ببرم؟