و چون این بدانستی زبان را به خوبی و هنر آموخته کن و جز چرب‌زبانی[=خوبی گفتن] عادت مکن که زبانِ تو دایم همه آن گوید که تو او را بر آن رانی و عادت کنی، چه گفته‌اند: «هر که را زبان خوشتر هواخواهش بیشتر». و با همه هنر جهد کن تا سخن برجای گویی که سخنِ نه‌برجای اگرچه خوب گویی زشت نماید. و از سخنِ کارفزای خاموشی گزین که سخنِ بی‌سود همه زیان بُوَد. و سخن که از وی بویِ هنر نیاید ناگفته بهتر، که حکیمان سخن را مانند به نبید[=شراب] کردند که هم از او خمار خیزد و هم بدو درمانِ خمار بُوَد. باب ششم: در فزونیِ گهر از فزونیِ خرد و هنر گزیدهٔ #قابوس‌نامه، عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر، به کوشش دکتر غلامحسین یوسفی، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دوم ۱۳۷۹