قلم بیداری

✅ اخیرا نماهنگ هایی ( کلیپ هابی ) تهدید آمیز از سوی سعید قاسمی خطاب به احمدی نژاد وطرفدارانش و واکنش فردی دیگر به نام فیض آبادی با همان ادبیات را در فضای مجازی مشاهده کرده اید .
ذهن ناخودآگاه پلی به گذشته زد و نقش لات ها در سیاست و قدرت در تاریخ معاصر را مرور کرد .
شایسته دانستیم مقاله مسعود نقره کار با عنوان « زنگی های گود قدرت » را متناسب با جو حاکم و رجز خوانی های مجازی سرداران لات بارگذاری کنم تا هر چه بیشتر با این قشر و نقش آنها در حکومت های استبدادی آشنا شویم .
(زمان مطالعه ده دقیقه )
@darvishane49
👇👇👇👇👇👇👇👇
🔲🔲 «زنگی‌های گود قدرت»
[نقش سیاسی و اجتماعی جاهل‌ها و لات‌ها در تاریخ معاصر ایران]
✍️ دکتر #مسعود_نقره_کار
#بخش_اول: بستر فرهنگیِ مناسبِ رشد جاهلان و لات‌ها

اکثر لات‌ها و جاهلان از لایه‌های زیرین و تهیدست طبقه متوسط برخاسته و ساکن محله‌های حول و حوش بازارها و بازارچه‌ها و میادین فروش و توزیع مایحتاج عمومی بوده‌اند... در خانواده‌های مرفه نیز افرادی بوده‌اند که به این رفتار و روش و منش گرایش پیدا کرده‌اند، اما استثناء بوده‌اند. جاهل‌ها و لات‌ها نسبت به زن نگاه و دیدگاهی سنتی، مردسالارانه و پدرسالارانه با چاشنی بیشتری از مفاهیم غیرت و ناموس و "عفت و عصمت" داشته‌اند. در این نگاه و دیدگاه زن ارزش محدودی دارد و احترام به وی از زاویه ضعیف پنداشتن اوست. فرهنگ جامعه‌ی ما بستر مناسبی برای پیدائی و رشد جاهل و لات، و پرورش تمایل اینان به سوی قدرت بوده است. جامعه‌ای استبدادزده با ساختار فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی و مذهبی آلوده به تبعیض، زمینه‌ساز گرایش به استبداد و مستبد و شیفته‌ی قدرت شدن است. در کنار مؤلفه‌های مثبت فرهنگی، از جمله عناصر "جوانمردی و پهلوانی و عیاری"، گرایش به تقدس خشونت، قهرمان‌پروری، خودخواهی، خودمداری و خودبرتربینیِ بدخیم، نظم‌ناپذیری، قلدرمآبی، فرهنگ مذکر و مردسالارانه زمینه را برای پیدایی و رشد فرهنگ جاهل مسلکی و لات‌منشی مهیا کرده است. این نوع از فرهنگ نه فقط در قدرت سیاسی و دینی، بلکه در میان اپوزیسیون قدرت سیاسی و دینی، و در کلِ مناسبات اجتماعی حضور داشته و دارد. در چنین ساختار فرهنگی خشونت‌آفرین و نابردبار، استفاده از زورِ بازو و سلاح و کاربرد انواع خشونت‌ها برای گرفتن حق، توجیه‌پذیر می‌شود و در نتیجه، پیدایش و تداوم حیات پدیده‌ی جاهل و لات امری بدیهی می‌شود.
استفاده از لات‌ها و جاهل‌ها را از زمان شاه اسماعیل صفوی تا دوران قاجار و مشروطیت و سپس در زمان سلطنت پهلوی‌ها و هم اکنون در جمهوری اسلامی می‌توان پی گرفت. در دوره‌ی محمدرضا شاه، رژیم سلطنتی و روحانیون به ظرفیت‌ها و توانائی‌های این گروه اجتماعی پی برده بودند. جاهل‌ها و لات‌ها نیز دریافته بودند برای تامین خواست‌های معنوی و مالی‌شان به این دو تکیه‌گاه نیاز دارند. جاهل‌ها و لات‌ها بارها بین دو قدرت سلطنت و روحانیت دست به دست شدند. بخشی از این گروه به دسته‌جات مذهبی و روحانیت نزدیک بودند، اما همین نزدیکی را هم بسیارانی از آن‌ها همزمان با شاه و دربار داشتند. پذیرش منش و روش جاهلان و لات‌ها در جامعه و سپردن وظیفه‌ی برقراری نظم دلخواهِ مستبدّانِ صحنه‌ی سیاست به آنان نه تنها از سوی رضاشاه و محمدرضا شاه و روحانیان، بلکه از سوی جبهه‌ی ملی و حزب و سازمان‌های سیاسی دیگر نیز انجام می‌شود. "حزب زحمتکشان" #مظفر_بقائی بزن‌بهادرهایی چون #شعبان_بی_مخ و #امیر_موبور داشته و #حزب_توده نیز با کمک لات‌ها در سال ۱۳۲۴ در انزلی به اعضاء و هواداران حزب ایران حمله می‌کند. در حزب‌های راست‌گرا و ناسیونالیست #پان_ایرانیست، آریا و #سومکا (حزب سوسیالیست ملی کارگران ایران) به رهبری منشی‌زاده که نازیست بود نیز گرایش به جاهلیسم و رفتار جاهلی و لاتی بیش‌تر و چشمگیرتر بود. در پذیرفته شدن همکاری با جاهل‌ها و لات‌ها کار به جایی می‌رسد که #جبهه_ملی در خرداد ۱۳۴۲ کمترین مخالفتی را با دیدگاه‌های روحانیت نسبت به اصلاحات رژیم ابراز نمی‌کند. حسین شاه‌حسینی، مسئول سازمان‌های بازار جبهه ملی با #طیب_حاج_رضائی و #اسماعیل_حاج_رضائی رابطه‌ای نزدیک داشت.