قلم بیداری

♻️دروغ حاکمان و حاکمان دروغ

رضا رضائی 2/4/1402

وقتی دروغ یک رذیلت اخلاقی است، تاثیر آن در نظام حکمرانی چیست؟
وقتی که در تعریف دروغ می گوییم: دروغ  ادعای باطلی است که گوینده، عمداً آن را به‌عنوان  حقیقت بیان می‌کند. دروغ‌ گویی معمولاً به منظور کلاهبرداری  یا فریب  یا جلوگیری از وضعیتی که برای دروغگو نامطلوب است، رخ می‌دهد. دروغ می‌تواند باعث بی اعتمادی  شود.
وقتی هم که به انواع دروغ توجه می کنیم که شامل این موارد می شود : دروغ بازی، دروغ مبهم، دروغ پوچ، دروغ انتقام‌ جویانه، دروغ واکنشی، دروغ خود خواهانه، دروغ مصلحتی یا وفادارانه، دروغ عادتی، دروغ پاتولوژیک یا "متومانیا"، تازه متوجه عمق فاجعه می شویم که دروغ حاکمان چه فجایعی را بدنبال می آورد و حاکمانی که از این رذیلت استفاده می کنند، چه بر سر کشور و ارزش های حاکم بر فرهنگ مردم می آورند.
از طرف دیگر وقتی که به انتخابات نزدیک می شویم و گروه های قدرت و زور و زر، وارد عرصه ی افشاگری دروغ های پیشین می شوند و یا دروغ های جدید خلق می کنند، باید به تاثیرات شوم دروغ و دروغگویی توجه کرده و حتی آنها را در حوزه ی " تشویش اذهان عمومی " یا " اختلال در امنیت ملی " قرار دهیم .
با این تفاسیر می توان با شناخت دروغ، به تحلیل وضعیت موجود پرداخت و یکی از بهترین شاخص های فعالیت برای برون رفت از وضعیت موجود را مبارزه بر علیه دروغ و دروغگو دانست که ابعاد کنشگری را از سطح مطالبات کم به زیاد و سطح مطالبه گران را از فردی به اجتماعی تعمیم میدهد.
با نگاهی گسترده تر به موضوعات دروغ در یک نظام حکمرانی، می توان دروغگویان حاکمیتی را در زمره ی ضد فرهنگ ها، ضد دین ها، ضد ارزش ها، ضد هوشیاری، ضد نظام عقلانیت، ضد شایسته سالاری، ضد دموکراسی، ضد حقوق شهروندی، ضد زن، ضد اقوام و اقلیت ها، ضد توسعه و پیشرفت، ضد محیط زیست و سلامت و در یک کلام ، ضد مردم و کشور ارزیابی کرد.
در بعد فردی – سیاسی، زمانی که بر روی " دروغ " و " دروغگویی " متمرکز می شویم، می توان دروغگوی سیاسی را عامل قلب واقعیت، جهل و خرافه، و عامل ایجاد بنگاه ها و مراکز تولید ثروت به نام دین، مقدسات و اسطوره های خیالی ارزیابی و مطالبه ی حذف آنها از سپهر سیاسی را خواستار شد و یا از آنها تبری جست و یا حتی از آنها عبور کرد، همانگونه که در شعارهای سال 1401( جنبش مبارک #مهسا ) مردم آن را با صراحت بیان کردند.  
به امید آنکه شاخص " صداقت " بعنوان شاخص حمایت، اصلاحات، تحریم یا عبور قرار گیرد.
پاینده باد ایران آزاد و آباد.

http://t.center/darvishane49

♻️اجماع سازی متفرقان

✍رضا رضائی 28/3/1402

آیا اجماع سازی بین نظرات و رویکردهای مختلف میسر است؟
🔸عده ی زیادی فکر می کنند اجماع سازی بین اپوزوسیون داخلی و خارجی، بین روحانیان مخالف نظام، بین اصحاب قلم منتقد، بین کنشگران مدنی فضای مجازی، بین اصلاح طلبان خارج و داخل حاکمیت، بین صاحبان منافع، بین جوانان و مسن ترها، بین شاغلین بی درد سر با اعتصاب کننده های گشنه و تشنه، بین بزرگان کرد و لر و عرب و عجم و ترک و مازنی و اهل سنت و زرتشتیان، بین نظامیان بریده از حاکمیت و آسیب دیدگان حوادث اعتراضی، بین اندیشمندان جامعه شناسی و اقتصاد و علوم سیاسی، اساسا منتفی و به ورطه ی انسداد کامل برای درهم شکستن وضعیت موجود و عبور به سمت یک وظعیت مطلوب وجود دارد.
و صد البته هر کدام با توجه به دانش تجربی و یا مشاهدات عینی در سطح جامعه، دلایل مختلفی دارند و باعث انشقاق در گفتار و رفتار و حتی پیش بینی آینده و ارائه ی راهکار می شود.
🔸به طور قطع و یقین ترس از قوه ی قهریه ی نظامی امنیتی ، ترس از شروع خشونت و گلگون شدن خاک وطن با خون جوانان، ترس ازهدر رفت منابع، ترس از بروز اعتراض های بی هدف، ترس از عدم همراهی قشر خاکستری با جریانات اعتراضی مخالف نظام حکمرانی، ترس از عدم همراهی زنان و جوانان، و ده ها ترس دیگر مانع اجماع سازی شده و تصور انسداد سیاسی اجتماعی را قابل باور تر می کند.
اما با نگاهی به جنبش مبارک #مهسا و دست آوردهای آن در تغییر نگرش حاکمیت، همراهی و رهبری دهه ی هشتادی ها، بروز و ظهور اَشکال مختلفی از اعتراضات مدنی خشونت پرهیز و خشونت بار، مقاومت در حبس و زندان، افزایش هنرمندان و اصحاب قلم به صفوف معترضان، تداوم اعتراضات در زاهدان، افزایش سطح مطالبت مردمی، تشکیل کانون های گفتمانی و نو اندیشی، می توان تنها به یک نتیجه رسید و آنهم این است که چون در خلق یک تفکر یا ایجاد یک ساختار و یا احداث یک بنا، هزاران عوامل موثر( متغیر مداخله گر) وجود دارد که کم یا زیاد کردن هرکدام از آنها باعث بوجود آمدن پدیده ای متفاوت خواهد شد، پس اگر از عوامل موثر در ترس کاسته و عوامل موثر در دست آوردها را افزایش دهیم، به طور قطع حاصل آن راهکارهای مختلف برون رفت و درهم شکننده ی تصور انسداد خواهد بود.
برای مثال اگر با آگاهی بخشی و شفاف سازی باعث شکاف و تعمیق شکاف در بدنه ی قوه ی قهریه بشود، یا با تببین درست وضعیت خراب موجود و تصویر سازی صحیح از فردای ایران بتوان امید را زنده کرد، اگر منافع صاحبات ثروت با اعتصاب در خطر بیافتد، اگر درآمدهای نامشروع و استفاده از رانت ها با افشاگری فساد ها تعطیل شود، اگر قبح مقابله با قوانین ضد توسعه با ارائه ی نظرات کارشناسی شکسته شود، اگر به جوانان اعتماد شود و نو آوری آنها در ایجاد اعتراضات حضوری و مجازی به رسمیت شناخته شود، اگر میدان داری دختران، زنان و بخصوص دهه ی هشتادی ها بعنوان رهبران خیزش های اجتماعی مورد پذیرش نسل های قبلی قرار گیرد، قطعا از انسداد خارج و راهکارهای مبارزاتی جدید و بدیع که تا حالا تجربه هم نشده خلق خواهد شد.
به امید آنکه از انسداد های ذهنی به طرف گشایش های فکری خردمندانه حرکت کنیم.
پاینده باد ایران آزاد و آباد.

http://t.center/darvishane49