موسسه کودک و طبیعت دامون

#بسته_کرم_ابریشم_بازبازی
خبر خوب اینکه امسال هم از فرصت بهار استفاده کردیم و بسته #کرم_ابریشم را به عنوان برشی از کیک طبیعت در خانه پیشنهاد می‌دهیم، امکانی برای شناخت گونه‌ای ویژه که سالیان درازیست در کنار انسان زندگی می‌کند و در صنعت چندهزار ساله‌ی ابریشم نقش پررنگی دارد و تعامل با آن می‌تواند غنای تجربی بالایی به ویژه برای کودکان فراهم آورد.

این بسته‌ها علاوه بر امکانات پایه نگهداری کرم‌ها و کشف و کاوش، با هدف غنابخشی بیشتر به بازی بچه‌ها و تعامل شما با آن‌ها در این تجربه، در بروشور ضمیمه افزون بر نکات مربوط به روش نگهداری از کرم ابریشم، برای شما والدین عزیز پیشنهاداتی داریم تا تسهیلگر بهتری در شکل گیری این تجربه منحصر به فرد و آزادانه برای کودکانتان باشید.
امیدواریم این تجربه فرصتی یگانه و عمیق برای شما و کنجکاوی‌های کودکانتان فراهم کند.

برای سفارش و دریافت اطلاعات تکمیلی به شماره بازبازی دامون: ۰۹۳۳۱۹۳۷۶۳۵ در واتس‌آپ پیام دهید.
●قیمت بسته کامل ۱۶۵.۰۰۰ تومان و بسته بدون متعلقات به قیمت ۹۵.۰۰۰ تومان عرضه می‌شود.

بسته‌های #بازبازی دامون امکان تجارب ساده و کوچک را به عنوان برش کوچکی از کیک #طبیعت در خانه فراهم می‌کنند، طبیعتی که جزئی از آن و همواره دوستدار و نیازمندش هستیم.

#بازی_رها
#یادگیری_آزاد
#تجربه_طبیعت_در_خانه
#کودک_و_طبیعت
#والد_و_کودک
#تسهیلگری_کودک_و_طبیعت
https://www.instagram.com/p/COj3cXsgGVy/?igshid=1p5kky52bslv3

🔺گفت‌وگوی مجله آلمانی GEO Wissen با گرالد هیوتر

دکتر گرالد هیوتر، پروفسور زیست‌شناسی اعصاب (Neurobiology) است و یکی از زمینه‌های پژوهشی او بررسی تأثیر تجربه‌های اوّلیه بر رشد مغز انسان است.

✍🏼برگردان: #توبا_صابری #آرش_برومند

#کودک_و_طبیعت
#مدرسه_طبیعت

👈🏽این گفت‌وگو را در کتابک بخوانید
https://ketabak.org/6b4yf
🌿
@koodaki_org

پادکست پنگوئن
پادکستی خانوادگی به زبان فارسی با محوریت #کودک_و_طبیعت و #زندگی_سازگار_با_طبیعت
اپیزود 01: آواهایی از دوردست
در این قسمت می­ خوایم از شادمانی­ های کوچکی صحبت کنیم که شیما و ماجده در کودکیشون تجربه کردن و هنوز در بزرگسالی مثل نفس کشیدن همراهشون هست. بعد پای صحبت­ های چهار تا از دوستاشون بشینیم که این روزها مادر هستن و بچه ­هاشون رو به صورت منظم به فضاهای طبیعی یا مدرسه طبیعت میبرن؛ و در بین این صحبت­ ها بخش ­هایی از کودکی خودشون رو روایت می­ کنن که لبخند بر لبشون میاره.
ماجده رامیان- شیما ترحمی
تدوین: علی ملک­ زاده
طراح لوگو: فاطمه رامیان
طراح پوستر: یحیی ترحمی
تصویرگر: مانکا کاشا
با سپاس ویژه از همراهی دوستان جان:
عبدالحسین وهاب­زاده
فاطمه خلیل ­زاده
مریم شجاعی
زینب صبوری
آنیا والش
علیرضا فرهادزاده
وحید عرفانیان
مریم مشرقی
موسیقی ­های استفاده شده:
Antarctic sights and sounds
هزار تا قصه از گروه پالت
Songs from the Baobab (African lullabies and nursery rhymes)
قوقو برگ چنار- ترانه محلی افغانستان
London phillarmonic orchestra vernon
Alexander nakarada-silly
بارون بارکو- گروه داماهی- رضا کولغانی
صدای کودکان:
دیانا
اردوان
نیوشا
ارنواز
بهار

یک روددره در میان شهر مناسب‌ترین محل بازی و کاوش در فصل گرم را برای کودک مهیا می‌کند. به شرطی که مدیریت شهری بستر و اجتماع زنده‌ و طبیعی آن را ساماندهی نکرده ‌باشد. ساماندهی از نگاه غالب مدیریت شهری یعنی از بین بردن اکوسیستم پویای موجود و تمامی امکان‌های کاوش و تجربه برای کودک.
مردم، گروه‌های محلی و مسئولین با کمترین هزینه و انرژی می‌توانند از این فرصت طبیعی به نفع کودکان حفاظت کنند و از هر گونه تغییر کاربری و دست بردن در آن جلوگیری نمایند.

#کودک_و_طبیعت
@KoocharNatureSchool

📄 مزایای ارتباط کودکان با طبیعت:
چرا ایجاد محیط های یادگیری در فضای باز اهمیت دارد؟
تهیه شده در مرکز ابتکارات یادگیری طبیعی
ترجمه شده در گروه ترویج #مدرسه_طبیعت_دامون
#مقاله #ترجمه #کودک_و_طبیعت

دیشب یک شهروند دوازده ساله در شمال تهران، مدام از پنجرهٔ آپارتمان‌شان با نگرانی کیفیت هوا را بررسی می‌کرد؛ او امیدوار بود که آلودگی بیشتر شود، بلکه امروز مدرسه‌ها را تعطیل کنند!‌

مدل بی‌قراری‌اش و آن وضعی که مدام صورتش را به شیشه می‌چسباند و به تاریکی خیره می‌شد، برایم به شدت آشنا بود. من هم در سال‌های تحصیل، به امید تعطیل شدن مدرسه، شب‌های زمستانی زیادی را به آسمان چشم دوخته بودم - البته در انتظار برف!

خوب به یاد می‌آورم که آن شبها همچنان که ما کوچکتر‌ها تلاش می‌کردیم میزان قرمز بودن ابر‌ها را بسنجیم (نشانه‌ای که می‌گفتند احتمال بارش برف را زیاد‌تر می‌کند)، بزرگ‌ترها با آب و تاب خاطرات زمستان‌های بسیار سردتر و پربارش‌تر را نقل می‌کردند- ماجرا‌های در برفِ تا زانو راه رفتن، برف پارو کردن، برف‌بازی کردن، برف تمیز را با شیرهٔ خرما یا مربا خوردن و خاطرات دیگری از این دست، که البته در آن موقعیت خطیر، کمتر بچه‌ای حوصلهٔ شنیدن‌شان را داشت.

دیشب برای اولین بار بود که می‌دیدم کودکی از صمیم قلب آرزوی آلودگی بیشتر می‌کند! بی‌شک آنچه شاهدش بودم، نمونهٔ بارزی از پدیدهٔ روان‌شناختی «فراموشی نسلیِ زیست‌محیطی» بود:

«... [همهٔ ما] وضعیت آن محیطی را که در کودکی تجربه کرده‌ایم به عنوان معیاری می‌بینیم که در دوره‌های بعدی عمر خود تباهی زیست‌محیطی را با آن می‌توان سنجید. با طی هر نسل مقدار تباهی محیط زیست بیشتر می‌شود اما هر نسل در دورهٔ جوانی خود آن شرایط تباه را به عنوان وضعیت تباه نشده و یک تجربهٔ عادی می‌بیند... بدون شک،‌ با ادامهٔ تباه کردن طبیعت، به از دست رفتن آن عادت می‌کنیم، همان‌طور که پیشتر نیز چنین کرده‌ایم. اما این سازگاری و عادت با خود خسارات جسمی و روحی به همراه دارد.»*

دیشب، موقعیت خوبی نبود که بخواهم برای آن کودک از خاطرات و گذشته‌ها بگویم. خبر داشتم که تکالیف زیاد و کلاس‌های فوق‌برنامهٔ متعدد، امانش را بریده‌اند و امید رهایی از همین فشارهاست که او را چشم به راه انباشت بیشتر گازهای مسموم کرده. اما از آن دیدار تا این لحظه، همچنان یک سوال در ذهنم پررنگ‌تر می‌شود، این همه «آموزش و پرورش» به چه دردی می‌خورد وقتی که در آینده دیگر هوای سالم برای نفس کشیدن وجود نداشته باشد؟

#آلودگی _هوا
#فراموشی_نسلی_زیست_محیطی
#کودک_و_طبیعت


*کان، پیتر (۱۳۹۳)، «وابستگی کودک به طبیعت: ساختار، رشد و مشکل فراموشی نسلیِ زیست‌محیطی» در «کودک و طبیعت، ‌درس‌نامهٔ مدرسهٔ طبیعت»، ترجمهٔ عبدالحسین وهابزاده و آرش حسینیان، چ ۲، مشهد: جهاد دانشگاهی.

@ecotick

https://www.instagram.com/p/BMtoUN3jxtz/