برای #رستگاری_روح


یکی از دردهایی که از جانب سرمایه داری و انواع ملیجک های مخالف و موافق و توله هایش، بر سر ما هوار شده:
این است که حتی اگر بخواهی از هیاهوی نیهیلیستی داد و فریاد راست و چپ، فمنیست و مسکولانیست، برعنداز و ولایی، استقلالی و پرسپولیسی و...هم رها باشی و کاری به کار کسی نداشته باشی،
نمی گذارندت که آزادانه خلوت خود را داشته باشی!
باید برای جایی کاری مزدوری انجام دهی
آنجا ایدئولوژی ای دارد که میخواهد در دهان وماتحتت فرو کند
و باید ریچوال هایی متناسب با آن بورو (Bureu) را رعایت کنی و ...
نوع خای بنویسی و نوع خاصی و با لهجه ای خاص حرف بزنی.

حتی اگر کاری به کار کسی نداشته باشی مجبورت میکنند رقابت کنی، کارمندی و مزدوری کنی یا گوشت جلوی توپ شوی!

برای همین است که به خاطر اومانیته هم که شده، باید این نظم گلوبال از میان برود!( باشد باشد ! نزنید می دانم ساختارگرا ها اومانیسم را نقد کرده اند )
برای رستگاری روح هم که شده!

مجبوریم در برابر همه این دوگانه ها بایستیم و گمان نکنیم که مثلا برعندازی، فمنیسم، مسکولانیسم، چپ هویتی، چپ استالینی، سلطنت طلب ها، نئولیبرالهای وطنی و...قرارست ما را نجات دهند!
هر کدام از اینها به قول ژولیا کریستوا که با تمام وجودش این ایدئولوژی های می شصت و هشتی را تجربه کرده بود، فرقه ای و جنبش روسا هستند...(علیه افسردگی ملی)
که درصدد تصرف روح، فردیت، آزادی و خلاقیت ما بر می آیند...

کل این سیستم رقابت، کل این ایدئولوژی ها، کل این دوگانه ها، کل سیستم جهانی باید نقد شود!!

#خروج_از_سیستم