مدرنیسم هیپی-چگونه رادیکال های طراحی تلاش کردند تا سیاره را نجات دهند. قسمت اول #گرگ_کاستیلو برگردان: #سروش_خانی مدرنیسم هیپی نه تنها بد فهمیده شده، بلکه؛ دست کم گرفته شده است. تشخیص یک نهضت فرهنگی فراگیر و شناخته شده و در عین حال کمتر درک شده در آن واحد دشوار خواهد بود. در تاریخ معماری و شهرسازی نیز، طراحی هیپی و پادفرهنگ به حاشیه رانده و اشتباه معرفی شده اند. ویلیام چایتکین در سال 1981 در ضمیمه ای بنام «جایگزین ها» بر متن اثرگذار چارلز جنکس، «معماری امروز»، جنبش را به داستان یک عصر آرمان شهری آکواریوسی شکست خورده -عبارت «عصر آکواریوس» در فرهنگ عامه معمولاً به دوران شکوفایی جنبش های هیپی و عصر جدید در دهه های 1960 و 1970 اشاره دارد. مترجم- تقلیل داده است. اکنون زمان آن است تا به معماری هیپی و تولیدات زیبایی شناختی و اجتماعی آن بیشتر بپردازیم، اهداف و عملکردهای آن را بررسی کنیم و میراث آنچه را که مورخ طراحی، لورین وایلد، «مدرنیسم هیپی» نامیده است، ارزیابی نماییم. چراکه؛ معرغ جنبشی ست که نه تنها به اشتباه درک شده، بلکه دست کم گرفته شده است - جنبشی که با مأموریت ترکیب آرمان های معماری ترقی گرا با الزامات جدید مسئولیت زیست محیطی همراه است. تقریباً نیم قرن پیش، گروهی منطقه‌ای متشکل از هیپی‌ها – که به نام «اکوفریک‌ها» نیز شناخته می‌شوند –معضلات معاصر سرمایه‌داری شرکتی به مثابه کاتالیزور آسیب زای محیطی گرفته تا محرومیت از حقوق اجتماعی و ضعف فکری سبک زندگی مبتنی بر هویت مصرفی را موردبررسی قرار دادند. ظهور جنبش اخیر اشغال، تمرکز فزاینده بر طراحی پایدار در پاسخ به تخریب اکولوژیکی، حتی بخشنامه پاپ، لاوداتو سی ، در مورد "فرهنگ مصرف گرا"ی سود محور ما و بهره برداری بی وقفه آن از زیست کره - همگی بر اهمیت تداوم یک پادفرهنگ پسا جنگ تأکید می کنند، که؛ به آسانی، به پاورقی های رنگارنگ واگذار شده است. در واقع؛ بقول اندرو کرک، طراحی محیطی هیپی، به اندازه «مخزنی مملو از یک دانش بااهمیت و قابل ملاحظه فرهنگی » است. مدرنیسم هیپی؛ نه بر مبنی فرمی دقیق و منسجم یا خاصی از معماری، بلکه؛ بر اساس نوعی بریکلاژ تجربی و الهام گرفته از جامعه تمرکز داشت. همانطور که وایلد می‌نویسد، هیپی‌ها از «رویایی آرمان‌شهری برای طراحی در راستای منافع عمومی الهام گرفته‌اند، و فرم؛ در درجه دوم فرایند قرار می‌گیرد.» روش‌های آن‌ها « منحصراً یک سویه یا دانشگاهی نبود، بلکه؛ در عوض، بازتاب انرژی بداهه مرتبط با هر نسل بود که موجب توانمندی اثر می شد.» اندرو کرک در کاوشی در مورد آنچه که «بریکولورهای پادفرهنگی» می‌نامد، فرآیند خلاقیت هیپی را به کار بریکلور مرتبط می‌کند: «یک "جک همه فن حریف" که با زیرکی و ابتکار، "هر چه دم دست است" را بکار می گیرد تا چیزی جدید خلق نماید. مفهوم باکمینستر فولر از «انقلاب علم طراحی» الهام‌بخش طراحان هیپی بود تا مفهوم نوظهور نسل خود از پاسداشت محیط‌زیست را به منصه ظهور برسانند. متن کامل در اتووود: 🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8747 🔊 @City_PlaceForLiving #معماری #شهرسازی #مدرنیسم_هیپی #فرانک_هربرت #کرت_وونگات #هنری_فورد #فرهنگ_هیپی #گنبد_ژئودزیک #ایان_بوال #در_غرب_عدن #آرمانشهر #یوتوپیا #مسکن_جمعی #کمون #پاد_فرهنگ #هیت_اشبری #تئودور_روزاک #طبقه_متوسط #دموکراسی #ویلیام_چایتکین #عصر_آکواریوس #لورین_وایلد #هنر_آوانگارد #طراحی #اکو_فریک #سرمایه‌_داری #طراحی_پایدار #اکولوژی #محیط_زیست #فرهنگ_مصرفی #اندرو_کرک #بریکلاژ #سایمون_سادلر #هنر_فانک #بروس_کانر #کلی_اسپون #باک_مینستر_فولر #سیم_ون_در_راین #اکوتکچر #اتووود #Hippiemodernism #Hippiearchitecture .