با پژوهشگران گروه واژهگزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در کشف دوبارۀ زیباییهای زبان و ادبیات فارسی همراه شوید.
سروش: cheshmcheragh
اینستاگرام: _cheshmocheragh_
فیسبوک: Persian Terminology
توییتر: persiantermino1
ایتا: cheshmocheragh2
جلسهٔ دوم دیدارم با #نیما_یوشیج در خانهٔ شادروان #سعید_نفیسی برگزار شد… استادان نیما و نفیسی و… به داوری نشسته بودند. سه جایزهٔ شعر به سه تن از آقایان اعطا شد… جایزهٔ اول به #مهدی_اخوان_ثالث؛ و من ماندم با شعر کوتاهم و، بهگفتهٔ جاودانیاد #احمد_شاملو، «حسرتی/ نگاهی و/ آهی». اخوان، اما، که اولین بار او را در آنجا میدیدم، درعین جوانی، وقارِ پیران را داشت: از گرفتن جایزه، لبخندی حتی بر لبهایش ننشست. نیما متوجه نگاه من شده بود. مثل بچهای بودم که ناخوش است و در برابر چشمش شیرینیِ خوشمزه میخورند و به او میگویند: «برایت بد است!» او رو به نفیسی کرد و دلسوزانه گفت: نمایشنامه که ننوشتهاند؛ چطور است جایزهٔ آن را هم به شعر بدهیم؟ نفیسیِ شاگردپرور و مهربان هم این پیشنهاد را پذیرفت… بغضم ترکید… سالیان بسیار این جایزه را داشتم: ستارهای طلایی بود، استوار بر روبان پهنی همرنگِ آسمانِ آن روزهای تهران. (سیمین بهبهانی. مجلهٔ #بخارا، سال چهاردهم، شمارهٔ ۸۰، فروردین ـ اردیبهشت ۱۳۹۰، ص ۵۷ و ۵۸) #پرسه_در_متون @cheshmocheragh
نظام وفا در ۱۲۶۷ در آران زاده شد. پدرش، میرزا محمود امامجمعه، شاعر، فقیه، مفسر و مؤلف، و مادرش، منوّر آرانی، متخلص به «حیا»، شاعر و خوشنویس و نوادهٔ میرزا مهدی وفای کاشانی بود. نظام، خواندن و نوشتن را در هفتسالگی در خانه آغاز کرد. سپس به کاشان رفت و به تحصیل فقه و اصول و کلام و طب قدیم و فلسفه پرداخت. مدتی را نیز در حوزههای عراق گذراند. جوانی وی با جنبش مشروطه و فعالیتهای سیاسی همراه بود. مدتی نیز دستگیر و در باغشاه زندانی شد. سپس به معلمی رو آورد و زبان فرانسوی را در مدرسهٔ آلیانس فراگرفت. از شاگردان او میتوان #نیما_یوشیج و #غلامرضا_رشید_یاسمی را نام برد. نیما بخشی از منظومهٔ «افسانه» را به وی تقدیم کردهاست. نظام وفا در ۱۳۴۳ در تهران براثر سکتهٔ مغزی درگذشت. «معراج دل و حدیث دل»، «حبیب و رباب» و «نمایشنامهٔ فروز و فرزانه» از آثار اوست. @cheshmocheragh
📚#فکر_کردن_از_کتاب_خواندن_هم_مهمتر_است مجموعهٔ سهجلدیِ «دریای گوهر» منتخبی است از آثار نظم و نثر ادبی، تألیف و ترجمه شده به فارسی که دکتر #مهدی_حمیدی_شیرازی آن را گردآوری کردهاست. جلد نخست به گزیدة آثار نویسندگان ایرانی اختصاص دارد، از #محمد_حجازی و #محمدعلی_جمال_زاده تا #بزرگ _علوی و #صادق_هدایت. در جلد دوم، خواننده با گزیدهای از آثار غیرایرانی آشنا میشود؛ هوگو، ویتمن و دیگران، با ترجمههایی برجسته از مترجمانی چون دکتر #پرویز_ناتل_خانلری و دکتر #لطفعلی_صورتگر. در جلد سوم، منتخب اشعار ایرانی آمده است. حمیدی این شعرها را در چهار دورهٔ تاریخیِ متوالی تقسیم کرده و آثاری از #ادیب_نیشابوری، #فرخی_یزدی، #نیما_یوشیج، #گلچین_گیلانی، دکتر #قمر_آریان، و دیگران را گردآوری کردهاست. دریای گوهر کتاب محبوب چندین نسل از اهل قلم در ایران بود. دکتر حمیدی در مقدمهٔ این کتاب اظهار امیدواری کرده بود: «من خیال میکنم با انتشار این کتاب ممکن است شاگردان هوشیار و بافِراست را در مکتبهای مختلفِ نثر گردش داد و آتشهای خاموش را در ذوق آنها مشتعل کرد». @cheshmocheragh