🔸چرا جنگ جهانی سوم اجتناب‎ناپذیر است؟ 🔺جان میرشایمر و جفری ساکس در نشست All-In 2024 🔺چرا رقابت امریکا و چین قرن بیست و یکم را شکل خواهد داد؟ 🔺برگردان: شبنم کاظمی ✅پروفسور میرشایمر، وقتی صحبت قدرت می‌شود، افراد دیگری هم در جهان هستند که برای انباشت قدرت تلاش می‌کنند. در حال حاضر، ما در یک جهان چندقطبی زندگی می‌کنیم و برخی از این افراد نیت‌های شرورانه‌ای دارند. آن‌ها دموکراسی ندارند. اینکه به مردم افغانستان بگوییم باید تکامل پیدا کنید و به دموکراسی کاملی که ما داریم برسید، عملی نیست. همه موافقیم که این غیرواقعی و احمقانه است. نظر شما درباره اتحاد کشورهای آزاد جهان برای جلوگیری از حمله دیکتاتورها به کشورهای دیگر چیست؟ آیا این کار شرافتمندانه است؟ آیا استفاده خوبی از قدرت و چارچوب مناسبی برای تحول امریکاست؟ ✅میرشایمر: نه. من این‌طور فکر نمی‌کنم. من فکر می‌کنم ایالات‌متحده باید نگران منافع ملی خود باشد. در برخی موارد، ممکن است در راستای منافع ملی لازم باشد با یک دیکتاتور همسو شود. اگر به جنگ جهانی دوم برگردیم، در 8 دسامبر 1941، شما قطعاً با هم‌پیمان شدن با استالین و اتحاد جماهیر شوروی علیه آدولف هیتلر در آلمان نازی موافق خواهید بود. گاهی اوقات باید چنین سازش‌هایی انجام داد. همان‌طور که قبلاً گفته‌ام، من دموکراسی لیبرال را دوست دارم و هیچ مشکلی با همسویی با دموکراسی لیبرال ندارم، اما شروع می‌کنید که این‌طور فکر کنید، در نهایت به مهندسی اجتماعی در سراسر جهان تمایل پیدا می‌کنید و این مشکلات زیادی به وجود می‌آورد. ✅پیشنهاد من این بود که وقتی دیکتاتوری‌ها به کشورهای دیگر حمله می‌کنند، ما اقدام کنیم تا شاید از آن‌ها دفاع کنیم. ✅میرشایمر: بستگی دارد. منظور شما این است که وقتی روسیه به اوکراین حمله می‌کند می‌خواهید به نمایندگی از اوکراین علیه روسیه وارد جنگ شوید. آیا شما از این موضوع حمایت می‌کنید؟ ✅نه. من می‌گویم ما باید تمام تلاش خود را برای دیپلماسی انجام دهیم، اما اگر آن‌ها به کشورهای آزاد دیگر حمله کنند، فکر می‌کنم لازم است که کشورهای آزاد جهان متحد شوند و بگویند «به دیکتاتورها اجازه نمی‌دهیم این کار را انجام دهند». ساکس: من می‌توانم وارد بحث شوم؟ می‌توانم چند چیز را روشن کنم؟ ببینید، اول از همه، تقریباً همیشه ما به این دلیل مداخله می‌کنیم که وضعیت را یک وضعیت قدرت برای ایالات‌متحده می‌بینیم؛ بنابراین چه اوکراین باشد یا سوریه یا لیبی یا جاهای دیگر، حتی اگر بگوییم قصد دفاع از چیزی را داریم، باور کنید قصدمان دفاع از چیزی نیست، بلکه موضوع درک قدرت و منافع ایالات‌متحده و اهداف هژمونی جهانی ایالات‌متحده است. اگر مناقشه اوکراین را کمی عمیق‌تر تحلیل کنیم، می‌فهمیم این درگیری در مورد حمله پوتین به اوکراین نیست. چیزی کاملاً متفاوت است که مربوط است به نمایش قدرت ایالات‌متحده در اتحاد جماهیر شوروی سابق. دوم اینکه، اگر ما تصمیم بگیریم که نقش پلیس را بازی کنیم، نمی‌توانید تصور کنید برای توجیه اقدامات خود چه مزخرفات ریاکارانه‌ای به کار می‌بندیم. ما از توجیهات ریاکارانه استفاده کردیم و گفتیم داریم از مردم بنغازی دفاع می‌کنیم تا لیبی را بمباران کنیم و معمر قذافی را بکشیم . چرا این کار را کردیم؟ خوب، من متخصص و کارشناس آن منطقه هستم و می‌توانم بگویم چون سارکوزی قذافی را دوست نداشت. دلیل محکم‌تری وجود ندارد، جز اینکه هیلاری بمباران کردن را دوست داشت و اوباما هم متقاعد شده بود که «چون وزیر امور خارجه گفته با ناتو پیش بروید، پس ما باید مأموریت ناتو پیش برویم». این هیچ ارتباطی با لیبی نداشت و باعث ایجاد پانزده سال آشوب شد و شورای امنیت سازمان ملل را فریب داد. چون مثل همه کارهایی که تا به حال کرده‌ایم، بر اساس پیش‌فرض‌های غلط بود. همین کار را با تلاش برای سرنگونی سوریه انجام دادیم و همین کار را با توطئه برای سرنگونی ویکتور یانوکویچ در اوکراین در فوریه 2014 انجام دادیم؛ بنابراین مشکل من با این استدلال این است که ما آدم‌های خوبی نیستیم. ما سعی نمی‌کنیم دنیا را نجات دهیم. ما سعی نمی‌کنیم دموکراسی‌ها بسازیم. نشانی متن کامل این گفتگو در سایت چشم‌انداز ایران @cheshmandaz_iran