کارما میگه: بعضی وقت ها باید تو زندگی رنج بکشی نه بخاطر اینکه آدم بدی بودی، بخاطر اینکه درک نکردی کجا باید دست از خوب بودن برداری🌱ᥫ᭡ @cafetanhayiam🐿🐿🍂 #رویای_قشنگم
آرزوهـا پیله هایی در دل هستند که با امید پروانه ای بال گشوده🌸🍂 و بسوی خدا اوج میگیرند امیدوارم در این شب زیبـا پروانه آرزوهایتان بر زیباترین گلهای اجابت بنشیند
خدایا از تو ممنونم ؛ برای نفسی که می‌کشم و احساسات زلالی که در رگ‌های من می‌جوشد و به واسطه‌ی همان‌هاست که احساس زنده بودن میکنم. به واسطه‌ی همان‌هاست که دیگران را دوست دارم و زیبایی‌های جهانت را می‌بینم .
تو بخواه خدای عزیزم؛ برای همه‌مان تو بخواه و برای همه‌ی آنان که غمگینند و دیوار طاقت شان فرو ریخته و نیازمند دستان سازنده و حمایتگر تواند؛ که اگر تو بخواهی، همه چیز درست می‌شود، همه چیز...
جمعه چه کلمه غم باریست !! نمی دانم رازِ جمعه در چیست؟! واژه های دلتنگی و بیقراری..؛ صف کشیده اند میمانی میانِ بغضِ کلماتُ و ناله ی قلم جمعه که می آید .. ماشه ی سکوت و اندوه را می چکاند بر جان دردمندت و آهسته ... آهسته... چون اشک از چشمانت می گریزد ...
بی مقدمه از عمق جانش گفت: "چه خوب که هستی!" و من آماده بودم تا کوه را از جا بکنم و دنیا را با همین دست‌های خالی‌ام فتح کنم... گاهی یک قدردانیِ به‌جا، معجزه می‌کند و مرهم همه جانبه‌ای می‌شود روی عمیق‌ترین زخم‌ها... آدمها فقط می‌خواهند دیده شوند. مهم نیست چقدر برایشان سخت بوده، چقدر راه آمده‌اند و چقدر تاوان داده‌اند، همین که بدانند قدرشان دانسته می‌شود، برایشان بزرگ‌ترین پاداش و دلچسب‌ترین حالت احترام و دوست داشتن است. گاهی بدون مقدمه از خوبیِ آدمها حرف بزنید، از کارهای ارزشمندشان، از گذشت‌هایی که داشته‌اند، ذکاوتی که به خرج داده‌اند، عشقی که بی‌چشمداشت نثار کرده‌اند و جهانی که به یمن حضور آنان بهتر شده... آدمها را ببینید و به آنان بگویید: چه خوب که در جهانِ شما هستند... آدمها را ببینید، پیش از آن‌که ناچار شوند با بغض و تقلا، خودشان را به شما یادآوری کنند... که دیدن، مادامی ارزش دارد که هنوز به التماس آلوده نشده‌باشد...
