🔸 مقدمه ای از سخنرانی امشب هیئت فاطمیون دانشگاه علوم قضایی
💠 «لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى ۖ» آیه 111 سوره آل عمران
پس از دفن مخفیانه و شبانه ی حضرت زهرا، جریان مقابل جمع میشوند تا قبور بقیع را نبش کرده و پیکر حضرت زهرا را پیدا کنند. امیرالمؤمنین شمشیر کشیده و میفرمایند: وَ أَمَّا قَبْرُ فَاطِمَةَ فَوَ الَّذِي نَفْسُ عَلِيٍّ بِيَدِهِ لَئِنْ رُمْتَ وَ أَصْحَابُكَ شَيْئاً مِنْ ذَلِكَ لَأَسْقِيَنَّ الْأَرْضَ مِنْ دِمَائِكُم (قسم به کسی که جان علی به دست اوست اگر سنگی از قبور جابجا کنید، زمین را از خونتان سیراب خواهم کرد). هیبت امیرالمؤمنین چنان لرزه بر آنان می‌اندازد که بلافاصله تسلیم شده و بقیع را ترک میکنند.
سؤال اینجاست که وقتی امیرالمؤمنین چنین هیبت و قدرتی داشتند که میتوانستند دشمنشان را تسلیم کنند، چرا در ماجرای غصب خلافت چنین ورود نمیکنند؟ تا جایی که حتی حضرت زهرا نیز پس از ماجرای غصب فدک از شدت تأثر و اندوه خطاب به امیرالمؤمنین میفرمایند: «اى فرزند أبو طالب، چرا همچون كودك در جنين پنهان شده و مانند افراد تهمت خورده در كنج خانه نشسته اى؟ تو كسى بودى كه شاهپرهاى بازها را درهم میشكستى، چطور شده كه اكنون از پر و بال مرغان ناتوان فرو مانده اى؟!»
تأمل در این سؤال و پاسخ آن درس بسیار مهمی برای همه ی نهضت های مقاومت در طول تاریخ دارد که اگر این درس مهم را از امیرالمؤمنین نگیریم، هیچ گاه نهضت های مقاومت اسلامی به ثمر نخواهند نشست.
@fatemionujsas79
