«
توزیع محتوا پادشاه است» را سال‌ها پیش گفته بودم؛ هنوز هم معتقدم محتوا بستری برای ارتباط بین افراد و پلی برای رسیدن به تعامل تعداد بیشتری از افراد است و هنوز هم معتقدم نهایی‌ترین مأموریت محتوا «تأثیرگذاری» بر دیگران است.
هر آن چه که باعث بزرگ‌ترین حرکت‌های تمدنی بشر در طول تاریخش شده‌است، از بزرگ‌ترین جنگ‌ها و انقلاب‌ها و ساختن هرم‌ها و همه در پرتوی «
تأثیر» و تغییر رفتار افراد از محتوا و فحوای کلام و نوشتار و شخصیت و کاریزمای رهبران بزرگش است.
تأثیرگذاری غایت رفتار آدمی است، غایت آن چه که اساسا هم نمی‌توان به نام «اینفلوئنسری» تقلیلش داد. (برای فهم بهتر «ادیان بشری» را به عنوان نمونه عالی تأثیرگذاری در نظر بیاورید که فرد معتقد حتی حاضر می‌شود در راه آن «محتوای عقیدتی» کمربند انتحاری هم بپوشد)
همه دوستانی که تأکید دارند ما به «محتوا» توجه می‌کنیم، باید متوجه این نکته باشند که محتواهای عالی «لزوما» در تایم‌لاین شما نمی‌آید و اولویت الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی در نشان دادن بهترین «توزیع» محتوا خوابیده است و هر آن چیزی که شما می‌بینید و فکر می‌کنید به خاطر محتوایش با آن تعامل کرده‌اید، در واقع بازی خاص الگوریتم بوده نه لزوما محتوا.
نمونه‌های بسیار خوبی از محتواهای بسیار عالی حتی از پرفالوورها داریم که اتفاقا مورد کم‌محلی و بی‌محلی کاربران واقع شده‌اند و برعکس نمونه‌هایی از بیشترین تعامل و دیده شدن را داریم که اساسا محتوایی وجود نداشته و صرفا فرم بوده است.
معروف‌ترین مثال در رفتار انسانی در سطح جهان «تخم مرغ اینستاگرام» بود که پرلایک‌ترین پست تاریخ اینستاگرام شد و اساسا «هیچ محتوایی» هم نداشت.
#اقتصاد_تأثیر#Influence_Economy
«اقتصاد تأثیر : محتوا چگونه ارزش‌آفرین می‌شود؟»
