در گرامیداشت ۱۳ آذر روز جهانی افراد با نیازهای ویژه ✍ سخنی با خودمان مناسبت‌ها می‌آیند و به سرعت برق و باد می‌گذرند. اما کاری را که باید بکنند، می‌کنند. کار آن‌ها در همین مجال اندک تلنگر زدن است و یادآوری. تلنگری برای آن‌که بداینم کجا ایستاده‌ایم و چه کرده‌ایم و چه باید بکنیم؟ امروز روز جهانی افراد با نیازهای ویژه است. مناسبتی که چون همه مناسبت‌ها به سرعت برق و باد خواهد گذشت. سنت و رسم این است که اگر در چنین روزی، سخنی گفته می‌شود یا نوشتاری تهیه می‌شود، از افراد با نیارهای ویژه و درباره آن‌ها باشد. پس بنا بر این سنت و رسم، ما که با کتاب و ادبیات کودک مرتبط هستیم؛ باید از کودکان با نیازهای ویژه بنویسیم. اما آنان را نیازی به این کار نیست. آنان خیلی زود و به فراست در خواهند یافت که تن به ناتوانی ندهند و به صرافت اراده از پس زندگی با تمامی مشکلاتش برخواهند آمد. چندان‌که به گونه‌ای زیسته‌اند که امروزه جامعه فرهنگی و ادبی را به بازاندیشی و تجدید نظر در واژه معلولیت واداشته اند. ماحصل آن بازاندیشی، واژه‌هایی چون "کودکان با نیازهای ویژه" و "توان یاب" است که امروز می‌توان به تواتر خواند و شنید. از این‌رو بهتر است در چنین مناسبتی، روی سخنمان با خودمان باشد تا بتوانیم این پرسش را طرح افکنیم که برای این دسته از کودکان چه کرده‌ایم؟آیا آن‌ها خود را در کتاب‌ها و داستان‌ها دیده و بازیافته‌اند؟ آیا ما سهم مسلم آنان از خوان گسترده ادبیات کودک را ادا کرده‌ایم؟یا آنکه تنها خوانچه‌ای برایشان کنار گذاشته‌ایم؟ بی شک پاسخ‌گویی به این دست از پرسش‌ها، در گرو برداشتن قدمی و شاید قدم‌هایی فراتر باشد. کودکان و نوجوانان توان یاب با خواندن این آثار همراه با کودک داستان به توانایی‌های خود پی می برد. کودکان و نوجوانان با خواندن این آثار با چالش‌های زندگی کودک توان یاب آشنا می‌شوند. این آگاهی راهی برای برقراری ارتباط آنان با کودکان با نیازهای ویژه می‌شود. منبع: شورای کتاب کودک این پست را با دیگران به اشتراک بگذارید. 🙏 📚 نشر بوی کاغذ (بوکا) @booka_ir