بسم الحق
#افغانستانی_ها_سوختند_و_ساختند و
#زخم_زبان_ها_شنیدند اما حالا امروز کوچه پسکوچههای باریک و تنگ گلشهر، طلاب، جاده سیمان و... در مشهد!
و شهرک قائم ،نیروگاه و شاهابراهیم در قم!
گواهی خواهند داد که روزی روزگاری، آدمهایی از «خراسان» و «قم» بزرگترین شهرهای مهاجر پذیر ایران به پا خواستند و از کیلومترها دورتر از «شام»، رنج جنگ به تن خریدند و پا به این سرزمین بلای آخرالزمانی گذاشتند.
آدمهایی که زندگی کوچک و جمعوجورشان را رها کردند و دختر و پسر خردسال چشم بادامی زیبایشان را برای آخرین بار در آغوش گرفتند و روانه این سرزمین شدند تا قرنها بعد از ماجرای خون بار عاشورای سال ۶۱هجری دیگر بار پرچم سبز آل محمد (ع) بر روی زمین نیافتد و نازدانه بانویی دوباره مضطر نشود!
این بار خاطره تلخ «شام» دوباره تکرار نخواهد شد!
از «خراسان» و «قم» تا «شام» راهی نیست.
همانطور که از «افغانستان» تا «ایران» راهی نبود!
زیرا آرمان!جغرافیای مرزهای افغانستانیهاست.
درست میگویند یا نه، اما پیشانینوشت افغانستانیها سالهاست با زخمزبان و طعنه گره خورده است.
جنگ ، کشتار، خشم طبیعت و گردش روزگار مهاجرشان کرد و خیلیهاشان روانه ایران شدند!
سوختند ، ساختند و زخم زبان شنیدند!
طعنه ها بارشان شد و پنهان شدند!
غمبار گشتند اما منتظر ماندند تا موعود فرا رسد!
انتظاری تلخ و طولانی و سرانجام موعود فرا رسید.
حالا دیگر افغانستانیها را با نمادی دیگری هم در دنیای اسلام میشناسند.
هرجا اسلام و انسانیت تهدید شود، اولینهایی که صف میکشند افغانستانیها هستند
وه که چه سرنوشت عجیبی دارند این انسانهای غریب!
امضا :
#بیسیم_چی https://telegram.me/joinchat/CW2b9zzQtAYsAtZ6-0HRjg