▫️استدلال اتفاقی و بهداشت شرمگاهی: افزایش غلط‌های املایی رایج، چه چیزی درباره وضعیت فرهنگ پژوهش به ما می‌گوید؟ Casual inference and pubic health – What a rise in common spelling errors says about the state of research culture بر اساس تحلیلی از بیش از ۳۲ میلیون چکیده که در پنجاه سال گذشته منتشر شده‌اند، " Adrian Barnett" و " Nicole White" دریافته‌اند که اشتباهات املایی در مقالات علمی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. این مسئله به اعتقاد آن‌ها نشان‌دهنده فرهنگی است که به کمیت بیشتر از کیفیت اهمیت می‌دهد. در حال حاضر، بسیاری از پژوهشگران تحت فشارند تا هر سال تعداد زیادی مقاله منتشر کنند، زیرا اثبات بهره‌وری (productivity ) آن‌ها برای حفظ شغل و گرفتن ارتقاء ضروری است. یک نمونه از این فشار را می‌توان در حرف‌های Peter Higgs، برنده جایزه نوبل دید که در سال ۲۰۱۳ گفته بود: "اگر قرار بود در سیستم دانشگاهی امروز کار کنم، به اندازه کافی بهره‌وری نداشتم." این فشار ممکن است به این معنا باشد که افرادی مانند هیگز، که با دقت و وسواس کار می‌کنند، در مقابل پژوهشگران پرکارتر اما شاید کم‌دقت‌تر عقب بمانند. نگران‌کننده‌تر آنکه، به نظر می‌رسد بعضی پژوهشگران برای اینکه سریع‌تر مقاله منتشر کنند، از برخی مراحل مهم پژوهشی صرف‌نظر می‌کنند؛ مراحلی مثل بررسی صحت نتایج با تحلیل‌های دقیق یا دریافت بازخورد از همکاران. این روند به این معناست که تعداد مقالات زیاد می‌شود اما کیفیت آن‌ها پایین می‌آید و باعث می‌شود که متون علمی با کارهای کم‌ارزش پر شود. یکی از نتایج این انبوه اطلاعات بی‌کیفیت این است که دسترسی به بهترین و جدیدترین یافته‌ها برای پژوهشگران دشوارتر می‌شود. افزایش خطاهای املایی برای شناسایی این کم‌کاری‌ها ، خطاهای املایی را به عنوان یک نشانه بررسی کردیم. گرچه خطاهای املایی نسبت به مشکلاتی مثل سرقت علمی یا اغراق (spin) در نتایج اهمیت کمتری دارند، اما می‌توان آن‌ها را در تعداد زیادی مقاله به‌راحتی جستجو کرد. در این بررسی، بیش از ۳۲ میلیون چکیده منتشر شده بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۳ را در PubMed جستجو کردیم. 11 مورد از 15 خطای املایی شناسایی شده در طول زمان به شدت افزایش یافته‌اند. نرخ کل خطاها از ۰.۱ در هر ده هزار چکیده در سال ۱۹۷۰، به ۸.۷ در هر ده هزار چکیده در سال ۲۰۲۳ رسیده است. خطاهای املایی نشانه‌ای از این است که پژوهشگران، بیشتر به تعداد مقاله اهمیت می‌دهند تا دقت و کیفیت. هرچند نرخ خطاها نسبتاً پایین است، اما ما تنها پانزده نوع خطا را بررسی کردیم و احتمالاً اشتباهات املایی بیشتری هم وجود دارد. آیا خطاهای املایی مهم‌اند؟ خطای املایی، محتوای مقاله را بی‌اعتبار نمی‌کند و تقریباً می‌توان گفت که همه ما ممکن است مقاله‌هایی با خطاهای املایی منتشر کرده باشیم. اما این خطاها به‌راحتی قابل اجتناب‌اند و می‌توان با استفاده از نرم‌افزارهای واژه‌پرداز آن‌ها را برطرف کرد. برخی خطاها ممکن است در بازبینی خودکار شناسایی نشوند؛ مثلاً وقتی "odds ratio" به اشتباه «odds ration» نوشته شود. با این حال، این اشتباهات باید با بازخوانی دقیق رفع شوند. افزایش خطاها ممکن است به دلیل کمبود بودجه و کاهش هزینه‌های ویرایش حرفه‌ای باشد، یا اینکه برخی پژوهشگران فکر می‌کنند ناشران این خطاها را اصلاح خواهند کرد. نویسندگان باید خودشان تمایل داشته باشند که اشتباهات املایی را اصلاح کنند، چون مقالاتی که پر از اشتباه هستند به اعتبار نویسنده لطمه می‌زنند و ممکن است در فرآیند داوری رد شوند. پژوهشگران غیر انگلیسی زبان یکی از دلایل افزایش خطاهای املایی می‌تواند این باشد که پژوهشگران بیشتری از کشورهایی هستند که زبان مادری آن‌ها انگلیسی نیست. این افزایش تنوع در تحقیقات علمی مفید است و دیدگاه‌های متفاوتی را به همراه می‌آورد. از طرفی، پژوهشگران غیر انگلیسی زبان می‌توانند از ابزارهای هوش مصنوعی برای بهبود نگارش و کاهش خطاها استفاده کنند. البته این ابزارها ممکن است به جای بهبود کیفیت، فقط سرعت نگارش را افزایش دهند و مشکلاتی مثل متون مبهم و تکراری را تشدید کنند. پژوهش کمتر، پژوهش بهتر افزایش خطاهای املایی نشان می‌دهد که تعادل میان دقت و سرعت انتشار مقالات به هم خورده است. باید تلاش‌هایی صورت گیرد تا پژوهشگران برای انجام تحقیقات وقت کافی بگذارند و فرهنگ پژوهشی به سمت کیفیت بیشتر سوق داده شود. داگ آلتمن (Doug Altman) در سال ۱۹۹۴ بر "پژوهش کمتر، پژوهش بهتر" تأکید کرد. سی سال بعد، نیاز به این نگرش بیش از پیش احساس می‌شود: پژوهش کمتر، اما پژوهشی با کیفیت‌تر. آنچه به آن نیاز نداریم، reserach (رزِرچ) بی‌کیفیت است! ▫️15 غلط املایی رایج و روند آنها را در تصویر پیوست شده ببینید. دو تا از آنها در عنوان این مقاله استفاده شده است! #publishing 🆔 @irevidence