Believe Yourself*Ali

درستش میکنیم.🌱

باید فکر کنم و مطلب آماده کنم
راجع به عمومی باهاتون مفصلا حرف میزنم.

شرایط امروز
موجب باخت تو نمیشه.
اگر یک درصد قرار باشه ببازی
به خودت باختی.

همه مثل تو
نمی‌دونستن
نهایی یازدهم هست یا نیست.
پس
همه مثل تو روش شل بودن.

ولی حواست که هست
ازینجا به بعد
همه مثل هم نیستن.
بالاخاره یکی باید قبول شه دیگه!

همیشه راه برای ذکر مصیبت هست.

قبل ازین
«کل عمومی و اختصاصی دهم یازدهم دوازدهم در ۴ ساعت فقط کنکور؟نمیشه خب نمیرسیم.»

الان
«کلی امتحان در یک ماه و بعد کنکور؟نمیشه خب.»

ببین!
تهش یه سوال ازت میپرسن:
«چی بلدی»

نه
«چقدر سخت گذشت.»

«وقتی به ۲۰ تا امتحان در یک ماه فکر میکنم
میترسم،
نمیدونم باید چی کار کنم ،
چطور اون همه امتحان رو در یک ماه جمع کنم.
ادبیات سنگینه
دینی در ذهنم نمیمونه.
زبان از بچگی بلد نیستم.»


چشم به تهش نبندید
الان چی کار بلدید
بکنید.
با ذکر مصیبت و نخوندن بخاطر شرایط چی درست میشه ؟

بچه نباش.
بچه نباش.
بچه نباش.

هرسال
و هرسال
اتفاقی جدید هست.



۱۴۰۲ :نهایی بشه یا نشه، کمپین بازگشت عمومی به کنکور

۱۴۰۳: فرصت ترمیم مجدد، کمپین حذف نهایی

۱۴۰۴:فرصت ترمیم مجدد، کمپین حذف یازدهم


و این داستان ادامه داره.

ولی کدوم این سال ها

پرسیدن کی بیشتر از همه به این اتفاق نیاز داشت
و وقتی نشد از ناراحتی نخوند.

حتی کدوم این سال ها کسی گفت ببخشید که وقتتون تلف شد؟

و کدوم این سال ها
تعداد قبولی ها فرق کرد؟
هیچ کدوم.

حق داری ناراحت اتفاقی که دوست داشتی بیوفته و نیوفتاد باشی.
اما یادت که هست
تعداد قبولی امسال هیچ فرقی نمیکنه.
شرایط برای فقط تو نیست و برای همست.
پس
همچنان صادقه
حتی در همین شرایط
کسی که بیشتر زحمت کشید، بیشتر نتیجه گرفت.

همانقدر که میارزد،
درد خواهد داشت.

استرس نگیرید،
چه تغییر بشه چه نشه، این تغییر برای همه‌ست
و همه باید تصمیم بگیرن مسیرشون رو درست کنن.

قطعا باید بدونید که امسال هم تعداد قبولی‌ها مثل سال گذشته خواهد بود.
و تهش فقط کسایی نتیجه می‌گیرن که در هر شرایطی تا لحظه‌ی آخر تلاش کردن و کارشون رو انجام دادن.


اگر یه درصد فردا تغییری ایجاد نشد، غصه نخورید.
یه مسیر دیگه در کنکورتون انتخاب می‌کنید و اگه واقعاً بخواید، تو همون مسیر هم موفق می‌شید.

من کنارتون هستم
مثل هر سال تا لحظه آخر.

و هر کاری که به صلاح باشه و بلد باشم رو باهاتون درمیون می‌ذارم
تا آخرش چیزی براتون رقم بخوره که خیر توش باشه.

✅توضیحات افراد✅
❌اولویت اول❌
برخی اعضای حقیقی که اعلام نظر علنی در مورد مصوبه نداشته اند و شانس اینکه رای آنها به نفع ما رقم بخورد وجود دارد:
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
لیست یک
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
آقای محمدرضا ظفرقندی: 09121096259
آقای سیدعباس صالحی: 09121514842
خانم فهیمه فرهمندپور: 09203625205
آقای محمدرضا مخبر: 09121134661
آقای حمید پارسانیا: 09127489653
آقای محمدحسین ساعی: 09122345437
آقای عادل پیغامی: 09123302040

توضیحات افراد✅
الویت دوم⭕️
اعضایی که موافق ایجاد تغییرات در مصوبه هستند و باید همچنان باهاشون در ارتباط بود که از مواضعشون کوتاه نیان:
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
لیست دو
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
آقای محمدباقر قالیباف: 09121591090
آقای علیرضا کاظمی: 09155174100
آقای حسین سیمایی:  نیاز نیست✅
خانم زهرا بهروزآذر: 09354070449
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
لیست سه
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
✅توضیحات افراد
⭕️اولویت سوم
اعضای مخالف

خسروپناه 👈09121052874
سوزنچی ❌❌❌❌❌❌
کبگانیان👈09121114164
افتخاری👈09122583706
عاملی👈09121227877
بانکی پور👈09133145576
موسوی👈09128330413
❌❌❌❌❌❌❌❌❌
لیست چهار
❌❌❌❌❌❌❌❌❌
یوسف سلامی
09121959259
داخل روبیکا ،ایتا ،تلگرام ،پیامک
اقای عظیمی.  09382422978



09125046404

دکتراحمدبیگدلی( ایشون ارتباط بسیار خوبی دارن و خیرخواه بچه ها بودن)

https://farsnews.ir/user1709100689527767934/1735848181680871614

لینک کمپین خبرگزاری فارس

گفته می‌شه فردا جلسه‌ای درباره‌ی ترمیم معدل برگزار می‌شه.

با توجه به تجربه‌ی سال‌های گذشته و اتفاقاتی که مثلاً تو کنکور ۹۹ افتاد،
خود منم اون موقع خیلی درگیر این کمپین‌ها شدم،
ولی هیچ تأثیری نداشت و فقط وقتم رو از دست دادم.
برای همین معمولاً این موضوعات رو تو کانالم نمی‌ذاشتم،
چون تا امروز تهش تصمیم خودشون رو می‌گیرن.

اما به پیشنهاد بچه‌ها این بار گفتم بذارم.
با این حال خواهش می‌کنم خیلی فکرتون رو درگیرش نکنید و به تغییرات دل نبندید.
تصور کنید هیچ چیزی تغییر نمی‌کنه و ما باید تو همین شرایط کارمون رو بکنیم.
و جز تیری در تاریکی بهش نگاه نکنید.




در حد یک ساعت وقت بذارید و کارهای لازم رو انجام بدید.
شاید تغییری اتفاق بیفته، ولی لطفاً تمرکزتون رو از مسیر اصلی خارج نکنید.

در دوران کنکور خودم،
بیشتر از اینکه بخوام بدونم
فلان منبع از نظر یه دانشجوی پزشکی یا مشاور بهتره،
نیاز داشتم یکی باهام حرف بزنه.


یکی که بفهمه چی می‌کشم،
یکی که گوش بده،
یکی که درک کنه.
یکی که به جای تحلیل نتیجه‌هام یا گفتن اینکه "میشه یا نمیشه"، یادم بده چطور ذهنمو آروم کنم.



از روز اولی که این کانال رو ساختم، هدفم این بود:
برای کسی که مثل شرایط اون روزهای من رو داره، همون چیزی باشم که خودم نداشتم.


فلسفه این متن‌ یا ویس هاییکه مدتی به اسم "خسته زحمتِ امروزتون نباشید" می‌نویسم، دقیقاً همینه.

مطمئنم اینها، هرچند کوچیک، می‌تونن کمک‌کننده باشن.

تو همیشه یه جمله آماده داری
"از فردا شروع می‌کنم."
"از فردا فلان کارو که تا الان نکردم می‌کنم."
"از فردا کم کاری نمیکنم."
"از فردا خوابمو درست میکنم."
"از فردا گوشی دست نمیگیرم."



فردا هیچ‌وقت نمیاد.
فردا، فقط یه اسم قشنگه برای "امروز"هایی که هر روز به تعویق می‌ندازی.

خودت میدونی چی کار کنی یا چی کار نکنی که درست شه.
سرتو از زیر برف در بیار.

قضیه چیزی که به کل زندگیت گره میخوره.
و این کنکور لعنتی،
خیلی جدی تر از این بهونه های بچگانته.

اینو میدونی که
هیچ‌کس نمیاد دستتو بگیره و بهت بگه: "پاشو، این مسیر موفقیت، اینم کلیدش."

هیچ‌کس نمیاد بغضتو ببینه و برات شرایطو آسون کنه.
تهش یه آخی بهت بگن.

دنیا از این خبرا نداره.

یا تصمیم می‌گیری از خود دیروزت بهتر، یا تا ابد توی همین باتلاق حسرت می‌مونی.
.
.
من چشیدم و امیدوارم تو نچشی
حسرتِ
میتونستم اما نکردم،
سنگینه.
خیلی سنگین.

حماقت یعنی
برداشت از نتیجه بد،
بشه خنگ بودن

حماقت یعنی
نمیتونی،نمیشه، ولش کن های بقیه
بشه الگو زندگیت.

حماقت یعنی
فکر به نشدن های گذشته.

حماقت یعنی
نگاه به دورویات و شل کردن بخاطر حس عقب بودن.


حماقت یعنی
همچنان که حتی ذره ای به اندازه چیزی که میگی نمیشه،کار نکردی،
همچنان که حتی یه بار از توانایی که داری استفاده نکردی،
پشت هم ذکر حال بد و کنار کشیدن رو انتخاب میکنی.



تو ارزششو داری
تو با لیاقتی
تو کافی هستی
ولی اگه
برای خودت ثابت کنی که ارزششو داری.
برای خودت ثابت کنی که با لیاقتی.
برای خودت ثابت کنی که کافی هستی.


نه با نتیجه گیری موقع گریه های خیره به سقف.

تو واقعاً چی فکر کردی؟
که این زندگی قراره با ترحم یا دست روی دست گذاشتن چیزی تحویلت بده؟
که اگه فقط بشینی و غر بزنی، دنیا بهت مدال می‌ده؟

اگه اینطوره، بذار خیالت رو راحت کنم
هیچی، مطلقاً هیچ‌چیزی با این روش تغییر نمی‌کنه.


می‌گی خسته‌ام؟ بریدم؟ نمی‌کشم؟
باشه،
اینو قبول.

ولی همین خستگی که داری ازش می‌نالی، دقیقاً همون چیزی‌یه که نشون می‌ده هنوز داری یه کاری میکنی.
هنوز داری تلاش می‌کنی، حتی اگه خودت حس نکنی.

فکر کن
این‌همه سختی کشیدی،
حرف خوردی،
استرس آزمون کشیدی
هرکس رسید به خودش اجازه داد بهت حرف بزنه،
از کجا معلوم
یه قدم دیگه، دو قدم دیگه، همون جایی نباشه که قراره ورق برگرده؟


زندگی نمی‌پرسه که حالت چطوره.
دنیا برای تو متوقف نمی‌شه.
تو یا خودتو از این منجلاب می‌کشی بیرون، یا می‌ذاری همه چیز تو رو زیر خودش دفن کنه.
انتخاب، همیشه با توئه.


یه بار برای همیشه،
خودتو جمع کن.
بسه مسخره بازی.
نذار این همه خستگی، این همه زحمت، این همه بدبختی، تهش هم بی‌ثمر باشه.

تو قوی‌تری از چیزی که فکر می‌کنی.
قوی‌تری از این صدای توی سرت که می‌گه "نمی‌کشم."

اون روزی که دوستات دارن تو دانشگاه ثبت‌نام می‌کنن و تو هنوز داری به این فکر می‌کنی که چرا کم خوندی، می‌فهمی وقت‌هایی که الان داری، چقدر مهم بودن.