نزدیک دو دهه از دوستی من و حسین رونقی میگذرد.
آن روزها
حسین، بابک خرمدین بود و ما هم بابک صدایش میکردیم.
من تا مدتها اسم اصلی بابک خرمدین را نمیدانستم.
در همه آن سالها شاهد زحمتهای طاقتفرسای
حسین برای ساخت فیلترشکن و شکستن سد فیلترینگ بودم.
وقتی فراری شدم و در به در دنبال دستگیریام بودند و پیدایم نمیکردند
حسین یکی از معدود افرادی بود که از مخفیگاهم خبر داشت و روزها و شبهای بسیاری را با هم سپری کردیم.
حسین رفیقی خوب و انسانی خوشقلب بود که جز به آزادی ایران نمیاندیشید- درست مثل همین روزها-.
حسین کمکم درفعالیتهای سیاسی و مدنیاش بالغتر شد و هرچه بالغتر میشد شجاعتش هم بیشتر میشد.
او انسانی دردمند است که رنج دیگران را خوب میفهمد و این درک از اون انسانی ساخته که نمیتواند نسبت به رنج دیگران بیتفاوت باشد.
حسینهای ایران بسیارند و خوشحالم که این بلوغ و شهامت
حسین در بسیاری از جوانان ایران تکثیر شده است.
اینها را گفتم تا عرض کنم اگر خیابان نباشد جمهوریاسلامی بسیاری از جوانان دلیر چون
حسین را سلاخی خواهد کرد.
حضور مردم در خیابانها میتواند نجاتبخش جان بسیاری از زندانیان سیاسی باشد و همینطور این حضور حداکثری میتواند سلاح سرکوب حکومت در خیابانها را کند کند.
خیابان را رها نکنیم!
سه روز آینده روزهای سرنوشتسازی خواهد بود.
۲۴ و ۲۵ و ۲۶ آبانماه روزهای سرنوشتسازی است.
به خاطر
حسین و
حسینهای ایران، خیابانها را رها نکنیم.
#حسین_رونقی #مهسا_امینی ✅@behzadmehrani77https://ibb.co/LNdJCYC