إِنَّ اللَّهَ قَسَمَ بَيْنَكُمْ أَخْلَاقَكُمْ كَمَا قَسَمَ بَيْنَكُمْ أَرْزَاقَكُمْ، وَإِنَّ اللَّهَ - عَزَّ وَجَلَّ - يُعْطِي الدُّنْيَا مَنْ يُحِبُّ وَمَنْ لَا يُحِبُّ، وَلَا يُعْطِي الدِّينَ إِلَّا لِمَنْ يُحِبُّ، فَمَنْ أَعْطَاهُ اللَّهُ الدِّينَ فَقَدْ أَحَبَّهُ، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يُسْلِمُ عَبْدٌ حَتَّى يُسْلِمَ قَلْبُهُ وَلِسَانُهُ، وَلَا يُؤْمِنُ حَتَّى يَأْمَنَ جَارُهُ بَوَائِقَهُ. همانا خداوند اخلاق شما را میان شما تقسیم کرد، همان‌طور که روزی‌هایتان را تقسیم نمود. و خداوند دنیا را به کسی که دوست دارد و کسی که دوست ندارد می‌دهد، اما دین را تنها به کسی می‌دهد که دوستش دارد. پس هر کس را که خداوند دین عطا کند، او را دوست داشته است. قسم به کسی که جانم در دست اوست، هیچ بنده‌ای مسلمان نمی‌شود مگر اینکه قلب و زبانش تسلیم (حق) شوند، و ایمان نمی‌آورد تا زمانی که همسایه‌اش از آزار او در امان باشد." امام احمد در مسند (6/71) و طبرانی در المعجم الأوسط (رقم 3244) این حدیث را ذکر کرده‌اند.