توییت مهراد کچویی فعال دانشجویی:
یک
#رشتو در خصوص نکات فراموششده ی امنیتی از معاهده ی
#دریای_خزر ؛
یکی از مواردی که از درصد سهم ایران در
دریای خزر بیشتر اهمیت دارد و کمتر مورد بحث قرار میگیرد، بحث بر سر عدم حضور نیروی نظامی بیگانه در این آبهاست که طی توافق اولیه به صورت ناچیز در آن بحث شده است
باید توجه داشت از آنجایی که قزاقستان خواهان انتقال گاز به اروپا از راه
دریای خزر و در ادامه کشور آذربایجان را دارد، نیروی نظامی
#ناتو به بهانه ی حفاظت از منافع خود در این دریا، پای خود را به این منطقه باز نکند، چرا که در این صورت متضررترین کشور، ایران خواهد بود!
در عملیات شبیه سازی شده
#سایه_عقاب که دولت بوش از سال 2000تا2005 در آن حمله به ایران را شبیه سازی کرده بود، سه گزینه پیش روی داشت؛
اولین هدف حمله به ایران از طریق
#خلیج_فارس بود که بدلیل مراقبت همیشگی ایران از این ناحیه، عملا خونبارترین حمله ی تاریخ لقب میگرفت
سناریوی دوم حمله از طریق
#افغانستان بود که به دلیل هزینه های بالای ترابری نیروها به این ناحیه منتفی اعلام شد و سناریوی سوم حمله به ایران از طریق کشور آذربایجان، قابل اجرا ترین سناریو محسوب میشد!
کشور آذربایجان به دلیل داشتن راه ارتباطی بی واسطه با اروپا، و روابط معتدل با
#رژیم_صهیونیستی، نزدیکی به پایتخت (
#تهران) و همچنین داشتن پایگاه های نظامی آمریکایی متعدد برای ایران قطعا اهمیت استراتژیک بیشتری باید داشته باشد!
و اگر حضور نظامیان در این معاهده به طور کامل و دقیق به شکل دقیق حقوقی ( نه به آن شکل ضعیفی که در متن حقوقی
#برجام تجربه کردیم) حل نشود، یک معاهده ی تعهد آور سنگین خواهد بود که بلاشک امنیت کشورمان را به خطر خواهد انداخت
در پایان، وظیفه ی ما خواهد بود که درابتدا از آقایان مسئول در این امر، سپس از نمایندگان مجلس(که امیدی به آنان نیست) بعنوان مطالبه ی عمومی مردم کشور،بخواهیم تا در تصویب و اجرای این معاهده جوانب را درنظر گیرند تا نسل های آتی، پس از برجام،بار دیگر شمارا مقصر یک فضاحت ملی دیگر ندانند