▨ نام شعر: مَردان ▨ شاعر: فریدون توللی ▨ با صدای: فریدون توللی ▨ موسیقی: کیهان کلهر ▨ پالایش و تنظیم: شهروز شنیدن این شعر با صدای شاعر‌‌ ــــــــــــــــ سخن اینجاست که مردان را همه کشتند به نامردی من و این نغمه‌ی دردآلود تو و آن خنده‌ی بی‌دردی شبی از پنجره دزدآسا سر آن سفره فروجَستند بَرِ فرزند و زن از شادی به جفا دستِ پدر بستند به یکی حمله بکاویدند سر و سامان خرابش را بگشودند لحافش را بدریدند کتابش را به امیدی که مگر گوید به خیانت سخن از یاران پس هر قهقهه بشکستند سر و دستش چو گنهکاران چه بگویم که در این گیتی دلش از دغدغه خونین بود همه کین بود به ناپاکان گنهی داشت اگر، این بود شده بر حالت او گریان به خموشی دل همسایه بُنِ پرونده یکی بهتان که دروغ آمده از پایه نفسی رفت و در آن دهلیز همه اندر پی او تازان ز قفا بر کمرش هر دم لگد از چکمه‌ی سربازان بن آن کوچه فضایی بود پس آن باغی و دیواری چو نهادند به دیوارش طلبش؛ آبی و سیگاری به دهان بود هنوز آرام بن آن سوخته سیگارش که در آن سوز سحرگاهان بسپردند به رگبارش چون سر از چاک افق بر زد رخِ خورشیدِ زمستانی به یتیمی دو سه، مادر گفت که پدر رفته به مهمانی ▨ فریدون توللی بیست و پنجم بهمن ماه ۱۳۵۰ ─────♬ ───── شعر با صدای شاعر | @schahrouzk