▨ نام شعر: شتر (نگاه کن به شتر آری) ▨ شاعر: سیمین بهبهانی ▨ با صدای: سیمین بهبهانی ▨ پالایش و تنظیم: شهروز ______ و نگاه کن به شتر، آری‌، که چه‌گونه ساخته شد، باری نه ز آب و گل؛ که سرشتندش ز سراب و حوصله پنداری و سراب را همه می‌دانی که چگونه دیده‌فریب آمد و سراب هیچ نمی‌داند که چگونه حوصله می‌آری و چگونه حوصله می‌آری‌ به عطش، به شن، به نمک‌زاران و حضور گستره را دیدن‌ به نگاهی از سرِ بیزاری و نگاه کن که نگاه اینجا ز شیار شوره نشان دارد چو خطوطِ خشک پس از اشکی‌ که به گونه‌هات شود جاری و به اشک بین که تهی کردت ز هر آنچه مایه‌ی آگاهی و تو این تهی‌شده را باید ز کدام هیچ بینباری و در این تهی‌شده می‌بینی هَیَمانِ اُشترِ عَطشان را که جنون برآمده با صبرش‌ نرود سبک به گرانباری و جنون دو نیشه‌ی رخشان شد، به صفِ خشونتِ دندان‌ها که ز صبر کینه به بار آید که ز کینه، زخم شود کاری و نگاه کن که به کین‌توزی رگ ساربان زده با دندان ز سراب حوصله تنگ آمد، و نگاه کن به شتر، آری ▨ سیمین بهبهانی، نیمای غزل ِایران ─────♬ ───── شعر با صدای شاعر | @schahrouzk