شاید توبه کرده باشد...⚖️ خودبرتربینی، احتمالاً شایعترین
و کشندهترین بیماری روح انسانهاست. تعالیم آسمانی دین برای پیشگیری
و درمان این بیماری مهلک، به پیروانش میآموزد که هر فردی هر چند اهل بندگی خدا
و دوری از گناهان باشد؛ در مواجهه با دیگر افراد، هر چه هم خطاکار باشند، نباید هرگز به قضاوت بنشیند
و خود را برتر از او ببیند؛ زیرا که آینده بر او روشن نیست
و نفس
و شیطان هر دو به شدت در حال فعالیتند
و این ارادهی آدمی است که تصمیم نهایی را در تعیین سرنوشت هر فرد میگیرد
و عوض شدن نتیجه، حتی در وقتهای اضافهی میدان مسابقه زندگی، دور از انتظار نیست.
🚫 هرگز نمیتوان کسی را با دیدن ضعف ایمان
و خطاهای زیاد، دست کم گرفت
و جهنمی دانست
و خود را به خاطر انجام چند عمل عبادی رستگار
و نجات یافته دانست.
🤲 شاید در آخرین لحظات آن گنهکار توبه کند
و خدای مهربان توبهی او را بپذیرد
و من، گنهکار
و بیایمان از دنیا بروم.
کسی که نگران سرانجام کار خویش است باید که
«شاید» را زیاد به کار ببرد چون ادبیات شاید، در آموزشهای دین در مواجهه با خود
و دیگران نقش اساسی دارد.
اگر مؤمنی امروز توانسته نفس خویش را مهار کند، هیچ تضمینی برای فردایش نیست، شاید دیگر نتواند
و اگر دیگری امروز خطایی کرد، شاید فردا توبه
و اصلاح کند. شاید فردا همین مؤمنِ مغرورِ امروز، محتاج شفاعت همین فاسق امروز
و پاکیزهی فردا باشد.
نتیجهی این نوع نگاه، به وجود آمدن
☀️روحیهی مثبت اندیشی در انسان است که موجب
نشاط در وجود آدمی میشود.
✅ انسان مثبت اندیش، در ارتباط با خطاهای دیگران همیشه در حال پردهپوشی بر خطاهای آشکار دیگران
و مواظب حفظ آبروی مردم است. همیشه زیباییها
و هنرهای آنها را میبیند
و اگر کمی
و کاستی در کسی دید که در خودش وجود ندارد، بیش از هرچیز، از خداوند خویش ممنون
و سپاسگزار خواهد بود.
با این دیدگاه، انسان آنقدر بزرگ
و بزرگوار
و خوش خلق میشود که دیگران در ارتباط با او احساس راحتی
و شادی میکنند
❤️#ترس_زشت_و_زیبا #مهارت_جرأت_مندی#علم_زندگی @basaaer